Kεφάλαιο 4ο Περιεχόμενα Kεφάλαιο 6ο
Πώς έγινε ο Πάπας "αλάθητος"
Η Ελευθερία της Α΄ Βατικανής Συνόδου
Το Δ’ κεφάλαιο (σελ. 96-111) έχει για τίτλο το ερώτημα: «Πρώτη Βατικανή – μία ελεύθερη Σύνοδος;» Μετά την δραστηριότητα του πάπα, προ και κατά την Σύνοδο, το πρόβλημα της δυνατότητος να εργασθή η Σύνοδος ελεύθερα είναι πράγματι από τα περισσότερα σπουδαία. Κατά την διάρκεια της Συνόδου εκυκλοφόρησαν διάφορα φέϊγ-βολάν, που μιλούσαν για έλλειψη ελευθερίας. Αυτό αποκάλυπτε επίσημα δήλωση, που δόθηκε στους συνοδικούς στις 16 Ιουλ. 1870. πράγματι, κατά την διάρκεια των εργασιών, πολλές φωνές ακούσθηκαν εναντίον της Συνόδου. Ήδη από αυτή την έναρξη έγιναν διαμαρτυρίες για το Πρόγραμμα εργασιών της Συνόδου, που μεγάλωναν με την πρόοδο των εργασιών. Η μειοψηφία αισθανόταν καθαρά να πιέζεται από την παπική πλειοψηφία. Χαρακτηριστικά κάποιος είπε: «Υπάρχει ελευθερία λόγου, αλλά όχι ελευθερία συζητήσεως»! Κατά πολλούς όμως όχι μόνο η μειοψηφία πιεζόταν, αλλά και αυτή η πλειοψηφία ενεργούσε υπό πίεση, διότι το μεγαλύτερο μέρος των επισκόπων εξαρτιόταν οικονομικά από το Βατικανό, και έτσι δεν μπορούσαν να προβάλουν αντίρρηση στον πάπα. Πάλευαν μεταξύ συνειδήσεως και επιβιώσεως, όπως είπε χαρακτηριστικά κάποιος επίσκοπος. Θαυμάσια όμως διατύπωσε το πρόβλημα ο επίσκοπος Αρνύ Μαρέ (καθηγητής στη Σορβόννη): Η πλειοψηφία – είπε – δεν μπορούσε να είναι ελεύθερη, αφού δεν ήταν ελεύθερη η μειοψηφία…
Πολλοί επίσκοποι πίστευαν, ότι τα νέα δόγματα του παπικού πρωτείου και αλαθήτου προσέβαλλαν την θεία τάξη της Εκκλησίας και αποδυνάμωναν το επισκοπάτο. Έτσι όμως έχανε και η Εκκλησία την αξιοπιστία της προς τον κόσμο. Ο επίσκοπος Βίλχελμ Εμμάνουελ Φράϊχερ φον Κέττελερ εχαρακτήρισε το όλο ζήτημα «έγκλημα κατά της Εκκλησίας και της ανθρωπότητος»! Γενική γνώμη ήταν στην μειοψηφία, ότι δεν επρόκειτο για Σύνοδο. Μιλούσαν για κωμωδία, που τέλειωνε ως τραγωδία. Παρ’ όλες βέβαια τις ενστάσεις δεν γινόταν λόγος για σχίσμα. Κάτι τέτοιο φαινόταν αδιανόητο. Ο πάπας όμως επέμενε στην απόφασή του. Βέβαια σήμερα γίνεται από τους υπερμάχους του Παπισμού δεκτή η ελευθερία της Συνόδου. Τουλάχιστον – ισχυρίζονται – δεν υπήρχε τόση ανελευθερία, ώστε να παραβλάπτεται η οικουμενικότητά της. Ο συγγραφεύς παραθέτει τη σχετική επιστημονική συζήτηση (σελ. 107 ε.ε.). Το συμπέρασμά του δε είναι, ότι οπωσδήποτε έλειπε στη Σύνοδο η δυνατότητα συζητήσεως, διαλόγου. Δεν παύει όμως να πιστεύει – και να αποδεικνύει – ότι και η εσωτερική ελευθερία απουσίαζε.
Η κοσμική εξουσία των παπών και του Παπισμού κηδεύεται. (Σκίτσο της εποχής, που απηχεί τα αισθήματα του ρωμαϊκού λαού και τις ταραχές που ξέσπασαν κατά την ανακομιδή των λειψάνων του πάπα Πίου Θ’ δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του).
Kεφάλαιο 4ο Περιεχόμενα Kεφάλαιο 6ο
Δημιουργία αρχείου: 19-2-2005.
Τελευταία ενημέρωση: 19-2-2005.