Μάθε από τον Μεγάλο Δάσκαλο

Στη συνέχεια θα δώσουμε τέτοια παραδείγματα:

Οι πρώτες σελίδες, είναι πράγματι σωστές, και πολύ ωραία δομημένες, όπως και οι εικόνες, (γεμάτες με παιδιά, ώστε να ταυτίζεται με αυτές το παιδί που διαβάζει), που εξάπτουν το ενδιαφέρον και τη φαντασία του. Όμως από πολύ ενωρίς, κάνει την εμφάνισή της, μια πρώτη ύπουλη προσπάθεια, που δεν γίνεται καν αισθητή για όποιον δεν γνωρίζει τη δογματική τής Σκοπιάς. Γιατί θα μπορούσε να γραφτεί σε οποιοδήποτε βιβλίο, χωρίς να προκαλέσει υποψίες. Εδώ όμως, υπάρχει λόγος που μπαίνει, και μάλιστα πρώτη πρώτη, από όλες τις άλλες προσπάθειες δογματικής διαστροφής τού βιβλίου αυτού.

Στη σελίδα 16, παρουσιάζει αφ' ενός την Αγία Γραφή ως "γράμμα από τον Θεό" προς εμάς, με τρόπο που να στηρίζει τη "θεωρία τής γραμματέως", δηλαδή την λέξη προς λέξη θεοπνευστία τής Αγίας Γραφής. Παράλληλα αποκρύπτεται ότι από την οργάνωση τής Σκοπιάς, η Αγία Γραφή θεωρείται γράμμα μόνο για 144.000 ανθρώπους, και όχι για όλους. (Βιβλίο: "Ενωμενοι στη Λατρεία..."). Εδώ όμως, την παρουσιάζουν για όλους, όπως είναι πράγματι. Τα άλλα θα τα πούνε όταν το θύμα τους θα είναι ήδη μέσα στην Οργάνωση δεμένο.

Όμως άλλο είναι αυτό που περνάει εδώ ύπουλα στη σκέψη τών παιδιών. Λέει στην ίδια σελίδα: "Ο Θεός θα μπορούσε να γράψει ολόκληρη την Αγία Γραφή στον ουρανό και κατόπιν να τη δώσει στον άνθρωπο". Ο Θεός όμως είναι παντού. Δεν είναι μόνο στον ουρανό. Ως "ουρανό", παριστάνουμε την "ανώτερη" κατάστασή του, και όχι τον "τόπο", όπως παρουσιάζεται εδώ. Και εδώ δεν πρόκειται απλώς για "μεταφορά" ώστε να το καταλάβουν τα παιδιά. Είναι δόγμα τής Σκοπιάς, ότι ο Θεός κατοικεί ΣΕ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ, και δεν είναι άχρονος, ούτε πανταχού παρών. ("Μπορείτε να ζείτε" σελ. σελ. 36,37). Μόνο αν παρουσιάζουν τον Θεό σε τόπο και χρόνο, γίνεται αδύνατο να κατανοήσουν οι οπαδοί τους το Τριαδικό δόγμα. Και αρθρογράφοι τής Σκοπιάς προτιμούν την αντίφαση τού χωροχρονικού "θεού" που εξαρτάται από το σύμπαν που δημιούργησε, από τη δυνατότητα να αντιληφθούν οι οπαδοί τους την αλήθεια. Εδώ λοιπόν, εισάγουν από ενωρίς στη φαντασία τών παιδιών, ένα "είδωλο", δηλαδή μια ψευδή απεικόνιση τού Θεού, (αυτό σημαίνει "είδωλο"), που θα τους κλείνει αργότερα τη διάνοια να κατανοήσουν τον αληθινό Θεό.

Στη σελίδα 22, παρουσιάζεται καθαρότερα η προσπάθεια διαστροφής τής Χριστιανικής πίστης. Εκεί γράφει καθαρά: "Ο Ιησούς ήταν το πρώτο πρόσωπο που δημιούργησε ο Θεός. Ο Ιησούς ήταν άγγελος και ζούσε στον ουρανό μαζί με τον Πατέρα του".

Παρατηρείτε ότι εδώ εισάγεται απροκάλυπτα η αιρετική θέση τού Αρείου, ότι ο Χριστός ήταν κτίσμα, και μάλιστα άγγελος, κάτι που σαφώς απορρίπτει ο απόστολος Παύλος στο πρώτο κεφάλαιο τής προς Εβραίους Επιστολής.

Ο Χριστός, ως δημιουργός τού χώρου και τού χρόνου, είναι και αυτός άναρχος όπως ο Πατέρας Του. Γιατί για πρόσωπα εκτός χωροχρόνου όπως αυτοί, δεν υπάρχει πριν και μετά, παρά μόνο η αιτία τού Υιού είναι στον Πατέρα. Και ως ΚΑΤΑ ΦΥΣΙΝ Υιός, έχει την ίδια ουσία με τον Πατέρα. Ενώ το κτίσμα είναι πάντα διαφορετικής ουσίας. Δεν μπορεί ο Πατέρας να είναι Θεός και ο Υιός να είναι άγγελος. Ασχέτως αν ο Θεός ΥΙΟΘΕΤΕΙ τα κτίσματα. Ο Χριστός όμως δεν είναι Υιός εξ' υιοθεσίας, αλλά κατά φύσιν. Γι' αυτό είναι ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ κατά την Αγία Γραφή.

Στη σελίδα 26, διαστρέφεται το όνομα τού Θεού από "Γιαχβέ" σε "Ιεχωβά". Και μάλιστα μας λένε οι συγγραφείς τής Σκοπιάς: "Όλοι έχουμε όνομα...ο Θεός...Πιστεύεις ότι έχει όνομα;" Και χρησιμοποιούν την παιδική απλουστευτική λογική, για να πείσουν το παιδί ότι ο Θεός χρειάζεται ένα όνομα, όπως όλοι μας! Λες και ο Θεός είναι σαν "όλους" τους άλλους. Και δεν εξηγούν στο παιδί, ότι το "Γιαχβέ" που ο ίδιος ο Θεός έδωσε στον Μωυσή, σημαίνει: "ο Είναι", μια πολύ παράξενη λέξη για όνομα, επειδή ακριβώς ήθελε να πει, ότι: "Εγώ δεν χρειάζομαι όνομα. Γιατί ΕΙΜΑΙ, σε αντίθεση με τους άλλους ψεύτικους "θεούς" που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ". Αυτά φυσικά δεν τα γνωρίζει ένα παιδί. Και εκμεταλλεύονται την άγνοιά του, για να του περάσουν την ιδέα, ότι ο Θεός χρειάζεται όνομα. Ούτε του λένε ότι ο Θεός χρησιμοποιεί πλήθος ονόματα στην Αγία Γραφή.

Όμως συνεχίζουν, για να πουν ότι και ο Χριστός φανέρωσε δήθεν το "Γιαχβέ" ως όνομα τού Θεού. Και αποκρύπτουν ότι ο Χριστός φανέρωσε τον Θεό με το όνομα "Πατέρας". Λένε μάλιστα ΨΕΜΑΤΑ, ότι στο Μάρκος 12/ιβ΄ 30, ο Χριστός χρησιμοποιούσε το όνομα "Ιεχωβά". Και για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιούν την παραχαραγμένη Μετάφραση Νέου Κόσμου, που έχουν κατασκευάσει οι ίδιοι, αλλοιώνοντας την Αγία Γραφή ώστε να λέει αυτό που θέλουν αυτοί. Στην πραγματικότητα όμως, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΜΕ ΤΗ ΛΕΞΗ: ΙΕΧΩΒΑ Η ΓΙΑΧΒΕ. Στην Καινή Διαθήκη, το "Γιαχβέ" έχει μεταφραστεί ως "ο Ων" (ο Είναι). Ούτε λένε στο παιδί, ότι ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ "ΓΙΑΧΒΕ".

Ως εδώ, δώσαμε δείγματα τού τρόπου που η Σκοπιά ξεκινάει να παραπλανάει τη σκέψη τών παιδιών. Από το σημείο αυτό και πέρα τού βιβλίου, η Σκοπιά κάνει όλο και συχνότερες, όλο και χειρότερες τις διαστροφές της στη διάννοια τών παιδιών. Τόσο που να είναι αδύνατον να τις καταγράψουμε και να τις αναπτύξουμε εδώ όλες σε ένα άρθρο. Στη συνέχεια λοιπόν, θα αναφέρουμε μόνο τις πιο σημαντικές επιγραμματικά:

Στο κεφάλαιο 7 τής σελίδας 42, παραπλανάει τους αναγνώστες, με το να χρησιμοποιεί λόγια που είπε ο Χριστός ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, για να δείξει ότι ήταν μικρότερός του και σαν Θεός. Και ξεχνούν το εδάφιο που λέει: "εν μορφή Θεού υπάρχον, ουκ αρπαγήν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ" (Φιλιππισίους 2/β΄ 6). Είναι σημαντικό εδώ και το εξής τέχνασμα. Λέει στη σελίδα 43: "Μαθαίνουμε ότι ο Θεός και ο Ιησούς δεν είναι το ίδιο πρόσωπο όπως λένε μερικοί". Και εδώ δεν διευκρινίζει αν με τη λέξη: "Θεός" εννοεί τον Πατέρα. Και προφανώς αυτό εννοεί. Και πράγματι, οι Χριστιανοί, αντιτίθενται σε αυτούς που λένε ότι ο Πατέρας και ο Υιός είναι το ίδιο πρόσωπο. Όμως όπως η ερώτηση διατυπώνεται, είναι λάθος εξ' αρχής. Γιατί ο Θεός είναι τρία πρόσωπα. Άρα δεν μιλάμε για "το ίδιο" πρόσωπο.

Με τη φράση αυτή, η Σκοπιά, οδηγεί τον οπαδό της που θα κάνει την ανάγνωση τού βιβλίου στο παιδί, να πει στο παιδί, ότι δήθεν το Τριαδικό δόγμα, συγχέει το πρόσωπο τού Πατέρα με τού Υιού, κάτι που είναι ψέμα. Κάτι τέτοιο δεν το πιστεύουμε οι Χριστιανοί. Το παιδί λοιπόν, θα μεγαλώσει, έχοντας στραβή εικόνα για το τι πιστεύουν οι Χριστιανοί, και θα κατηγορεί το δόγμα της Αγίας Τριάδας, για κάτι που δεν είναι. Είναι μια προσφιλής μέθοδος τής Σκοπιάς αυτού τού είδους η παραπλάνηση, να πολεμάει άλλα αντί άλλων, επειδή τα πραγματικά δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει.

Στη σελίδα 50, πληροφορούν το παιδί, ότι ο Αδάμ και η Εύα δημιουργήθηκαν "τέλειοι", κάτι που είναι λάθος μεν, αλλά αναγκαίο για τη δογματική της Σκοπιάς.

Στη σελίδα 56, σε εικόνα δείχνει ένα σταυρό, τον οποίο κατονομάζει "είδωλο", ενώ "είδωλο" στη θεολογία, είναι μόνο η ψευδής απεικόνιση τού Θεού. Ο σταυρός δεν είναι απεικόνιση τού Θεού, άρα δεν είναι είδωλο. Όμως εδώ το παιδί, θα διαστρέψει την αντίληψή του για την έννοια αυτής τής λέξης, και θα αποκαλεί τους Χριστιανούς στο εξής: "ειδωλολάτρες".

Στην ίδια σελίδα επίσης, συγχέει στη σκέψη τού παιδιού, τη λατρεία με την τιμητική προσκύνηση, ενώ πρόκειται για διαφορετικά πράγματα. Άλλο τιμητική, και άλλο λατρευτική προσκύνηση. Μόνο ο Θεός λατρεύεται.

Στο επόμενο κεφάλαιο το 10, άλλη μια παρερμηνεία τής Αγίας Γραφής οδηγεί τα παιδιά να πιστέψουν, ότι οι άγγελοι μπορούν να παντρεύονται με ανθρώπους και να κάνουν παιδιά, αντίθετα από τα λόγια τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού (Ματθαίος 22/κβ΄ 30). Έτσι εξηγούν την εμφάνιση τών δαιμόνων, κάτι που είναι λάθος.

Στη σελίδα 66, ο Θεός παριστάνεται ως δολοφόνος, όσων δεν πιστεύουν στον δολοφονικό ψευτοθεό τής Σκοπιάς. Έτσι το παιδί, χάνει τη δυνατότητα να γνωρίσει τον Θεό ως "αγάπη", αλλά τον βλέπει πια με τον ειδωλολατρικό τρόπο ενός άγριου δολοφόνου τών εχθρών τής μετοχικής εταιρίας τού Μπρούκλυν. Η σχέση τού παιδιού με τον Θεό, δεν είναι πλέον σχέση αγάπης, αλλά σχέση νοσηρού φόβου μήπως τον δυσαρεστήσει και δολοφονηθεί απ' αυτόν, όπως ακριβώς φοβόντουσαν τους θεούς τους οι αρχαίοι ειδωλολάτρες.

Στη σελίδα 71, ενώ οι ίδιοι το λένε ότι ο Ιησούς στο υπόδειγμα προσευχής αποκάλεσε τον Πατέρα του: "Πατέρα", αυτό το ερμηνεύουν ότι πρέπει να τον λέμε: "Ιεχωβά" στην προσευχή. Σχιζοφρενική λογική! Και τα αθώα παιδιά οδηγούνται στην ίδια σχιζοφρένεια!

Φυσικά αποφεύγουν να πουν ότι μπορούμε (και πρέπει) να προσευχόμαστε ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ (Ιωάννης 14/ιδ΄ 14. Πράξεις 7/ζ΄ 59). Στο εξής τα παιδιά θα ξεχνούν τον Σωτήρα τους στην προσευχή τους.

Στη συνέχεια, για αρκετό διάστημα, το βιβλίο επιδίδεται σε σωστές συμβουλές, και αποφεύγει να μπαίνει σε δογματικά ζητήματα, μια και ήδη έχει περάσει στη σκέψη τών παιδιών τα βασικά που ήθελε. Για παράδειγμα, στο κεφάλαιο 22, διδάσκει τα παιδιά να μη λένε ψέματα. Ξεχνώντας φυσικά ότι η ίδια η οργάνωση τής Σκοπιάς ψεύδεται διαρκώς στους οπαδούς της για πάνω από 100 χρόνια. Δάσκαλε που δίδασκες...

Στη σελίδα 124, για άλλη μια φορά ανακατεύει την αρρώστια με την σωματική ατέλεια ή τελειότητα. Και αυτό είναι λάθος, γιατί η λέξη: "τελειότητα", δεν έχει σωματική χρήση, αλλά εννοεί το "καθ' ομοίωσιν". Χρησιμοποιεί το παράδειγμα τής "φόρμας τού ψωμιού", που αφήνει το σημάδι της στο ψωμί, ως παράδειγμα τής ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ατέλειας από τον Αδάμ. Έτσι τα παιδιά, αποπροσανατολίζονται από την πραγματική πατρότητα τού Αδάμ προς εμάς, που είναι Πνευματική.

Στη σελιδα 141, παρερμηνεύει τα λόγια τής Αγίας Γραφής για "παρέλευση τού κόσμου", με την αιώνια δολοφονία τών κακών από τον Θεό. Δεν πρόκειται για μια παροδική παύση τής ζωής τους όπως στον κατακλυσμό και στα Σόδομα, που ακολουθείται από ανάσταση σε αιώνια ζωή. Εδώ η Σκοπιά διδάσκει μια αιώνια δολοφονία. Τον Θεό να σκοτώνει για πάντα τα παιδιά του! Μπορεί κανείς να αγαπήσει πραγματικά έναν τέτοιο θεό; Και χρυσώνουν "το χάπι", "δωροδοκώντας" τον αναγνώστη, ότι αυτός, θα ζήσει για πάντα ευτυχισμένος. Μα είναι δυνατόν ο δίκαιος να αποδεχθεί ένα τέτοιο έγκλημα, αποδεχόμενος δωροδοκίες;

Στο κεφάλαιο 27, τονίζεται η πίστη στον αληθινό Θεό, και όχι σε είδωλα. Ειδικά στη σελίδα 146, παριστάνονται τα είδωλα τών χωρών, τών σταρς, και τού ποδοσφαίρου, που αποπροσανατολίζουν τον άνθρωπο από τον Θεό. Αυτό που δεν λέει όμως η Σκοπιά, είναι το πώς χρησιμοποιεί παρόμοια είδωλα, όπως το είδωλο τού ποδοσφαίρου, για να κρατάει τους οπαδούς της στη λέσχη της, καθώς από μέλη τής οργάνωσης ιδρύονται ομάδες ποδοσφαίρου για να "τραβούν" τους νεαρούς σε αυτή. Και φυσικά δεν λέει τίποτα για το ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΕΙΔΩΛΟ, που έχει θέσει στη σκέψη τών οπαδών της στη θέση τού Θεού! Παραλείπει να πει στα παιδιά, ότι και το να βάζει στη θέση τού Θεού μια οργάνωση, ή μια "Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία", είναι ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ.

Στο ίδιο πλαίσιο, όταν μιλάει εναντίον τών "πάρτυ" στο κεφάλαιο 29, προσπαθεί να διαχωρίσει τα ΔΙΚΑ ΤΗΣ πάρτυ, που έχουν καταντήσει τους οπαδούς της ακόλαστους γλετζέδες, που δεν έχουν τίποτα άλλο στο μυαλό τους, από το πώς θα προσυλητίσουν και πώς θα διασκεδάσουν. Είναι ο σημαντικότερος σημερινός τρόπος τής Σκοπιάς να τους κρατάει ευτυχισμένους στην πλάνη της. "Άρτον και Θεάματα".

Στο κεφάλαιο 34, γίνεται προσπάθεια να παρασυρθούν τα παιδιά στον θνητοψυχισμό. Προσπαθούν χωρίς ουσιαστικά επιχειρήματα, να τα πείσουν ότι ο θάνατος είναι εκμηδένιση, και ότι η ψυχή δεν επιβιώνει. Φυσικά αποκρύπτουν την παραβολή που είπε ο Χριστός για τον πλούσιο και τον Λάζαρο, που όταν πέθαναν δεν εκμηδενίστηκαν αλλά πήγαν στον Άδη. (Λουκάς 16/ις΄ 22,23). Και το ότι είναι παραβολή, δεν σημαίνει ότι είναι παραμύθι. Επειδή κατ' αρχήν οι παραβολές είναι πράγματα παρμένα από την πραγματικότητα, και δεύτερον, επειδή ο Χριστός ποτέ δεν θα χρησιμοποιούσε μια εσφαλμένη διδασκαλία ως παράδειγμα!

Στο κεφάλαιο 36, γίνεται έντονη προσπάθεια να περάσουν στα παιδιά πάρα πολλές ψεύτικες διδασκαλίες τής Σκοπιάς. Για παράδειγμα, στη σελίδα 188, βρίσκεται η ανιστόρητη και εσφαλμένη εικόνα, τού Ιησού πάνω σε ένα ίσιο ξύλο, και όχι πάνω σε σχήμα σταυρού. Τα δαιμόνια που οδηγούν τη Σκοπιά, κατάφεραν να εξορίσουν το Σταυρό από τα βιβλία της, για να μη τους θυμίζει το κακό που τους έκανε το άγιο αυτό ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ πάνω στο οποίο θυσιάστηκε ο Χριστός.

Στο ίδιο κεφάλαιο, που έχει ως κύριο θέμα του την ανάσταση, η Σκοπιά δεν λέει στα παιδιά ότι κατά τη δική της κακοδοξία δεν θα αναστηθούν όλοι, πράγμα αντίθετο με το λόγο τής Αγίας Γραφής, ότι "πάντες οι εν τοις μνημείοις" θα αναστηθούν. Αντιθέτως, προσπαθούν έμμεσα να ΔΙΑΣΤΡΕΨΟΥΝ το εδάφιο αυτό, στη σελίδα 188, ερμηνεύοντας τη λέξη: "μνημείο", με τη... "μνήμη τού Θεού". Χοντράδα τόσο μεγάλη, ακόμα και για παιδιά! Έτσι, αν το παιδί νομίζει ότι "μνημείο" είναι η "μνήμη τού Θεού", δεν θα καταλάβει ότι είναι λάθος η διδασκαλία τής Σκοπιάς που θα του πει αργότερα, ότι δεν θα αναστηθούν όλοι, ούτε καν ο Αδάμ και η Εύα. Όμως είναι τόσο ανόητη αυτή η ερμηνεία, που ακόμα και αν είχε σχέση η μνήμη τού Θεού με τα μνημεία, (με τους τάφους), τι θέλουν να μας πουν; Ότι ο Θεός ξεχνάει; Ότι έχει εγκέφαλο που μεταβάλλεται με το πέρασμα τού χρόνου, ώστε άλλους να τους διατηρεί ως ανάμνηση και άλλους όχι; Γελοία πράγματα! Κι όμως, υπάρχουν αφελείς που τα πιστεύουν! Όμως είπαμε, ότι ο θεός τους είναι ένα ψευδές είδωλο, που ζει μέσα στο χώρο και το χρόνο, που σκέφτεται, και που δεν είναι παντογνώστης, γι' αυτό δεν τους έχει (κατ' αυτούς) όλους στη μνήμη του!

Στο ίδιο κεφάλαιο, ενώ μιλάει για τον Παράδεισο, δεν λέει καν ότι θα είναι ΑΦΘΑΡΤΟΣ. Αλλά περιγράφει έναν φθαρτό παράδεισο, σε αντίθεση με την Αγία Γραφή (Α΄ Κορινθίους 15/ιε΄ 50. Ρωμαίους 8/η΄ 19-23).

Συνεχίζει επίσης να πει, ότι η Χιλιετής Βασιλεία είναι μελλοντική! Αυτή η Χιλιαστική αίρεση, οδηγεί και τα παιδιά στο χιλιασμό!

Στις σελιδες 190, 191 τού ιδίου κεφαλαίου, βρίσκει ευκαιρία διαποτίσει τα παιδιά με την άλλη σοβαρή παρανόηση, ότι οι άνθρωποι χωρίζονται σε "τάξεις", και ότι μερικοί θα πάνε στον ουρανό, ενώ άλλοι θα μείνουν στη γη. Αυτή την αίρεση, την αναλύουμε εμείς στην ιστοσελίδα μας, στα παρακάτω άρθρα, όπου δείχνουμε τις παρερμηνείες τής Σκοπιάς:

Πολύς Όχλος: Στον ουρανό ή στη γη;

Οι 144.000 εσφραγισμένοι

Η ουράνια κλήση των προ Χριστού πιστών

Το κεφάλαιο τελειώνει, διαβεβαιώνοντας τα παιδιά ότι ο Χριστός δεν θα είναι μαζί μας στον Παράδεισο, κάτι αντίθετο από τη διαβεβαίωση τής Αγίας Γραφής (Ματθαίος 26/κς΄ 29. Αποκάλυψις 21/κα΄ 3).

Το κεφάλαιο αυτό που είδαμε, είναι ίσως το χειρότερο κεφάλαιο τού βιβλίου, το αιρετικότερο και ασεβέστερο από όλα τα άλλα, σε αριθμό αιρέσεων.

Στο κεφάλαιο 37, επανέρχεται η Σκοπιά με το θέμα τής "τελειότητας", για να ξεφουρνίσει επιτέλους την ασέβεια που ετοίμαζε από την αρχή, προδιαθέτοντας την παιδική διάννοια να δεχθεί την αίρεση. Εκεί αναλύει την ασεβέστατη αίρεση τού Ανσέλμου, ότι δήθεν έπρεπε για να ικανοποιηθεί η "δικαιοσύνη" τού κακού και εκδικητικού Ιεχωβά, έπρεπε να πεθάνει ένας αθώος "τέλειος" στη θέση τού ενόχου "τελείου" Αδάμ, και έτσι πέθανε ο Χριστός. Ξεσκεπάζουμε την αίρεση αυτή, στο σχετικό μας άρθρο.

Παράλληλα, στη σελίδα 196, αντίθετα από όσα μας παρέδωσε ο Χριστός και οι απόστολοι, η Σκοπιά ισχυρίζεται ότι πρέπει να κοινωνάμε μόνο μία φορά το χρόνο, και όχι όλοι. Αντιθέτως, ο Κύριος είπε: "πίετε εξ' αυτού πάντες..." και "όποιος δεν θα φάει το σώμα μου και δεν θα πιει το αίμα μου, δεν έχει ζωή" (Ματθαίος 26/κς΄ 27. Ιωάννης 6/ς΄ 53).

Ακόμα και στο κεφάλαιο 39 περί τής αναστάσεως, όχι μόνο παραλείπουν να πουν ότι μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, και ο ίδιος ο Χριστός ανέστησε το σώμα του (Ιωάννης 2/β΄ 19-21), αλλά αντιθέτως λένε ότι πήρε άλλο πνευματικό σώμα, και δεν ανέστησε ΤΟ ΙΔΙΟ που πέθανε, το σαρκικό. Δηλαδή όταν εμφανίστηκε στον Θωμά με σάρκα, έλεγε ψέματα ο Χριστός, έπαιζε θέατρο για τον πείσει! Και μάλιστα στη σελίδα 205, δεν λένε ότι άλλαζε απλώς εμφάνιση με το αφθαρτοποιημένο υλικό του σώμα, αλλά ότι εμφανιζόταν "με διαφορετικά σάρκινα σώματα". Δηλαδή τον παρουσιάζουν ως απατεώνα κατ' εξακολούθισιν! Αρνούνται ουσιαστικά την απολύτρωση τού ανθρώπινου σώματος!

Στο κεφάλαιο 44, επιχειρούν μια πλήρη διαστροφή τών λόγων και τών έργων τού Χριστού. Με έμμεσο τρόπο, ενώ ο Χριστός δεν διαχώριζε τους ανθρώπους σε αμαρτωλούς και καθαρούς, προσπαθούν να εμφυτεύσουν στα παιδιά το Φαρισσαϊσμό, ώστε να βλέπουν ως κατώτερους τους άλλους που δεν επιθυμεί η οργάνωση τής Σκοπιάς. Για το λόγο αυτό, κάνουν ΕΣΚΕΜΕΝΗ ΣΥΓΧΥΣΗ τής φιλίας με τη συναναστροφή. Στο τέλος καταλήγουν να πουν ότι δεν πρέπει να κάνει παρέα κάποιος με αμαρτωλούς. Το αντίθετο από αυτό που έκανε ο Χριστός!

Στο επόμενο κεφάλαιο 45, με πλήθος παραποιημένα εδάφια, προσπαθούν να διαστρέψουν την έννοια τής "Βασιλείας τού Θεού", και να την παρουσιάσουν με την έννοια τής "κυβερνήσεως". Απορρίπτουν δηλαδή όλες τις άλλες έννοιες, και κρατούν μόνο αυτή που συμφέρει την πολιτικο - θρησκευτική οργάνωση τής Σκοπιάς. Γιατί η Αγία Γραφή μιλάει για "βασιλεία εν ζωή", για "βασιλεία εντός ημών", και πολλά ακόμα. Όμως αυτά, αποσιωπούνται και διαστρέφονται. Το κεφάλαιο αυτό τελειώνει, με παρότρυνση στα παιδιά να βαπτισθούν, προφανώς στην οργάνωση τής Σκοπιάς, χωρίς όμως να τους λένε, ότι το βάπτισμα που κάνουν εκεί, δεν είναι: "εις άφεσιν αμαρτιών" που λέει η Αγία Γραφή στα πρώτα κεφάλαια τών Πράξεων, αλλά "βάπτισμα στην από το πνεύμα κατευθυνόμενη οργάνωση" τής Σκοπιάς. Και φυσικά το πνεύμα αυτό είναι σίγουρα ΑΚΑΘΑΡΤΟ.

Το 46 κεφάλαιο πάλι τρομάζει τα παιδιά με φόβητρο το παράδειγμα τού κατακλυσμού, ώστε να τα οδηγήσει στο βάπτισμα. Δεν τους λέει ότι αυτοί που πέθαναν στον κατακλυσμό θα αναστηθούν! Γιατί κατά τη Σκοπιά, όσοι πεθάνουν από τον δολοφονικό θεό της, δεν θα έχουν ανάσταση! Οι σελίδες 242 και 243, φτάνουν σε ένα αποκορύφωμα παιδικής τρομοκρατίας, παρουσιάζοντας φρικιαστικές εικόνες, για το τι περιμένει όσα παιδιά δεν βαπτισθούν στη μετοχική οργάνωση τού Μπρούκλυν! Η εικόνα αυτή θα στοιχειώνει για χρόνια τον παιδικό ύπνο πολλών αθώων παιδικών ψυχών.

Το επόμενο κεφάλαιο, το 47, επαναλαμβάνει την πάγια τακτική τής Σκοπιάς, να πιέζει τα θύματά της με την αίσθηση τού "επείγοντος", ότι δεν προλαβαίνουν, ώστε να κάνουν βεβιασμένες κινήσεις και να γίνουν μέλη της. Στην προσπάθεια αυτή, παρερμηνεύουν την έννοια τού "Αρμαγεδδώνα", ότι δήθεν είναι η δολοφονία τών ανθρώπων από τον μισάνθρωπο θεό τους. Δεν λένε την αλήθεια, ότι ο Αρμαγεδδώνας, είναι η επίθεση τών εθνών κατά τής Ιερουσαλήμ, όπου θα νικηθούν τα στρατεύματα αυτά από την επέμβαση τού Θεού υπέρ τών Χριστιανών. Και φυσικά τα παιδιά είναι πολύ μικρά για να θυμούνται τις ψευδοπροφητείες τής Σκοπιάς για το τέλος τού κόσμου, το 1914, 1918, 1925, 1975, τέλος γενιάς 1914...

Στη σελίδα 247 τού ιδίου κεφαλαίου, παραποιούν την έννοια τών λόγων τού Θεού για το σημείο τού τέλους, και διαστρέφουν τις στατιστικές για τα παγκόσμια γεγονότα, ώστε να πείσουν ότι έχουν δίκιο για το σύντομο τέλος τού κόσμου.

Τελειώνει το βιβλίο με το κεφάλαιο 48, ένα κεφάλαιο γεμάτο με ειδυλιακές εικόνες, εικόνες που κάθε παιδάκι θα επιθυμούσε. Του τάζουν λαγούς με πετραχείλια, υποσχέσεις ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ και όχι τού Θεού, υποσχέσεις χωρίς αντίκρυσμα, ώστε να το βάλουν στην οργάνωση με δωροδοκία ψευδών υποσχέσεων. Τώρα πια, το παιδάκι είναι έτοιμο να ζητήσει να βαπτισθεί στην οργάνωση, και να γίνει υποχείριό της, ακόμα και όταν κάποτε μετανοιώσει, με το φόβο τής αποκοπής.

Με θλίψη σκέφτομαι τα παιδιά που θα πέσουν θύματα αυτού τού βιβλίου, σε περιπέτειες που θα σημαδέψουν όλη τη ζωή τους, σε κάποια απ' αυτά θα την καταστρέψουν μάλιστα ολοκληρωτικά.

Τελειώνω με ένα μήνυμα από τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον μόνο αληθινό Θεό, γι' αυτούς τους "κυρίους" που αποπλανούν παιδάκια από την οδό τής αληθείας:

"Ός δ' αν σκανδαλίση ένα τών μικρών τούτων τών πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει αυτώ ίνα κρεμασθή και καταποντισθή εν τω πελάγει τής θαλάσσης". (Ματθαίος 18/ιη΄ 6).

N.M.

Y.Γ. Κάποιος οπαδός τής οργάνωσης που γνώριζε τι θέλω το βιβλίο αυτό που έπαιρνα, προσπάθησε να με εμποδίσει να το αποκτήσω, από τρόμο μήπως εκθέσω τις κακοδοξίες τους. Φυσικά τον διαβεβαίωσα ότι είτε με εμποδίσει, είτε το πάρω από αλλού, ως το τέλος αυτής τής εβδομάδας η κριτική θα έχει γίνει, και θα εκθέσω εδώ και τον τρόμο του απέναντι στην κριτική και την αλήθεια. Γιατί θέλουν τα βιβλία τους να διαβάζονται μόνο από ανθρώπους που δεν έχουν τη δυνατότητα να τα ελέγξουν και να τα αντικρούσουν.