دعاى روزانه

خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام نمايد. 

 

مزمور٦٣؛ 

ای خدا، تو خدای من هستی. در سحر تو را خواهم طلبید. جان من تشنه تو است و جسدم مشتاق تو در زمین خشک تشنه بی آب. چنانکه در قدس بر تو نظر کردم تا قوت و جلال تو را مشاهده کنم. چونکه رحمت تو از حیات نیکوتر است. پس لبهای من ترا تسبیح خواهد خواند. از اینرو تا زنده هستم تو را متبارک خواهم خواند. و دستهای خود را به نام تو خواهم برافراشت. جان من سیر خواهد شد چنانکه از مغز و پیه. و زبان من به لبهای شادمانی تو را حمد خواهد گفت، چون تو را بر بستر خود یاد می آورم و در پاسهای شب در تو تفکر می کنم. زیرا تو مددکار من بوده ای و زیر سایه بالهای تو شادی خواهم کرد. جان من به تو چسبیده است و دست راست تو مرا تایید کرده است. و اما آنانی که قصد جان من دارند هلاک خواهند شد و در اسفل زمین فرو خواهند رفت. ایشان به دم شمشیر سپرده می شوند و نصیب شغالها خواهند شد. اما پادشاه در خدا شادی خواهد کرد و هرکه بدو قسم خورد فخر خواهد نمود. زیرا دهان دروغگویان بسته خواهد گردید.

بعد از مزمور :

جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار، آمین. 

هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)

 

                                   چهارشنبه، صلیب مقدس و حیات‌بخش

 

تروپاريون ؛

ای خداوند، قوم خود را نجات ده و میراث خود را مبارک ساز. عطا كن که مسیحیان راستین بر دشمنان خود پیروز گردند. و به‌خاطر صلیب خویش، مسکن خود را حفظ فرما.

 

كونتاكيون ؛

همانطور که داوطلبانه به جای ما مصلوب گشتی، رحمت عطا فرما به کسانی که به نام تو خوانده شده‌اند. تمام مسیحیان ارتدوكس را به نام خویش شادمان گردان، با اِعطای نشانِ شکست‌ناپذیر، آن اسلحۀ صلح خویش، ایشان را بر دشمنانشان پیروز گردان.

 

انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين

  

(عبرانیان 10: 1-18؛ مرقس 8: 30-34)

 

 خداوند با دعوت به پیروی از او با حمل صلیب، این مسیر را نشان می دهد و موانع اصلی آن را از بین می برد، نه بیرونی، بلکه درونی که در قلب انسان ریشه دارد. چنانچه خداوند گفته است ،اگر می خواهی از من پیروی کنی، اولاً به خودت رحم نکن، زیرا هر که به خود رحم کند خود را نابود می کند.  ثانیاً به دنيا گره نخورید، زیرا «انسان را چه سود که تمامی دنیا را ببَرد امّا جان خود را ببازد؟»  ( مرقس 8:36 ) .  سوماً از آنچه دیگران می گویند یا نگاه دیگران به خود خجالت نکشید: «زیرا هر که در میان این نسلِ زناکار و گناهکار از من و سخنانم عار داشته باشد، پسر انسان نیز آنگاه که در جلال پدر خود همراه با فرشتگان مقدّس آید، از او عار خواهد داشت." ( مرقس 8:38 ) .

 دلسوزی برای خود، محبت و شرمساری از چهره انسان، زنجیر اصلی است که انسان را در زندگی غیر خداپسندانه، در مسیر هوس ها و گناهان نگه می دارد. آنها مانع اصلی تبدیل گناهکاران هستند;  آنها همچنین موضوع اصلی مبارزه  روحانى در فردی اند که توبه می کند و ثمره توبه را به بار می آورد.  تا زمانی که این رشته ها قطع نشوند، زندگی مسیحی در ما غیرقابل اعتماد است، پر از موانع و سقوط، اگر نه همیشه از بیرون، آنگاه از  درون.  پس هر کس به خود خوب بنگرد و اگر چیزی در او گفته شده است، مواظب باشد که از آن دست بکشد: وگرنه امید نداشته باشيد که در مسیح به کمال برسید، هر چند از نظر ظاهری بسیار خوب خواهید بود.

 

 

مسیحیت خواستار مبارزه با شر در خود است و نه مبارزه با خود. فراخواندن به مبارزه با خود در ادبیات روحانى به معنای مبارزه با «انسان كهنه» در خود است، مبارزه با نفسانياتى که انسان را به بردگی می کشد، «من» دوم او می شود.

 یک تمرین زاهدانه سرزنش نفس وجود دارد، با انتقاد از خود گناه آلود بطوری تفاوت دارد که با ارزیابی هوشیارانه از انزوا از خدا، توبه فعال (اصلاح) و با امید به کمک او همراه است.

 قديس سرافیم ساروف: "ما باید به روح خود در ضعف ها و نقص های آن تسلیم باشیم و کاستی های خود را تحمل کنیم، همانطور که دیگران را تحمل می کنیم، اما نه برای تقلب، بلکه برای تشویق خود برای بهتر شدن. خواه زیاد خورده باشید، یا چیزی مانند آن، یکسان با ضعف انسان، انجام داده باشید - از این عصبانی نشوید و ضرری به ضرر اضافه نکنید، بلکه شجاعانه خود را به سمت اصلاح سوق دهید و در این بین سعی کنید آرامش ذهن را حفظ کنید."

 

درس روز

 مردی برای احکام دعاى عصر ایستاد.

 شروع به خواندن دعا کرد.

 بله، پاهایش خسته است. روز راحتى نبوده است.

 روی صندلی نشست و مشغول خواندن دعا بود.

 و ناگهان - زنگ در به صدا درآمد.

 همسایه ای از ماهیگیری برگشت.

 دو ساعت ایستادند و درباره اینکه او چه چیزی گرفته و چطور آن را گرفته است صحبت کردند.

 بالاخره مرد به خانه اش برگشت.

 و به خواندن دعا ادامه داد.

 ابتدا کمی ایستاد و سپس دوباره نشست.

 گذشته از همه اینها، قدرت ایستادن در دعا را نداشت!