دعاى روزانه

يكشنبه، دعاى رستاخيز

خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام نمايد. 

 

مزمور٨٨؛ 

ای یهوه خدای نجات من، شب و روز نزد تو فریاد کرده ام. دعای من به حضور تو برسد، به ناله من گوش خود را فراگیر. زیرا که جان من از بلایا پر شده است و زندگانی ام به قبر نزدیک گردیده. از فرو روندگان به هاویه شمرده شده ام و مثل مرد بی قوت گشته ام. در میان مردگان منفرد شده، مثل کشتگان که در قبر خوابیده اند، که ایشان را دیگر به یاد نخواهی آورد و از دست تو منقطع شده اند. مرا در هاویه اسفل گذاشته ای، در ظلمت در ژرفی ها. خشم تو بر من سنگین شده است و به همه امواج خود مرا مبتلا ساخته ای. آشنایانم را از من دور کرده، و مرا مکروه ایشان گردانیده ای محبوس شده، بیرون نمی توانم آمد. چشمانم از مذلت کاهیده شد. ای خداوند، نزد تو فریاد کرده ام تمامی روز. دستهای خود را به تو دراز کرده ام. آیا برای مردگان کاری عجیب خواهی کرد؟ مگر مردگان برخاسته، تو را حمد خواهند گفت؟ آیا رحمت تو در قبر مذکور خواهد شد؟ و امانت تو در هلاکت؟ آیا کارعجیب تو در ظلمت اعلام می شود و عدالت تو در زمین فراموشی؟ و اما من نزد تو ای خداوند فریاد بر آورده ام و بامدادان دعای من در پیش تو می آید. ای خداوند چرا جان مرا ترک کرده، و روی خود را از من پنهان نموده ای. من مستمند و از طفولیت مشرف بر موت شده ام. ترسهای تو را متحمل شده، متحیر گردیده ام. حدت خشم تو بر من گذشته است و خوف های تو مرا هلاک ساخته. مثل آب دور مرا گرفته است تمامی روز و مرا از هر سو احاطه نموده. یاران و دوستان را از من دور کرده ای و آشنایانم را در تاریکی.

بعد از مزمور: 

جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار، آمین. 

هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)

 

پنج شنبه، دعا به رسولان مقدس و قدیس نیکولاس

 

تروپاريون ؛

ای رسولان مقدس، نزد خدای رحیمِ ما شفاعت نمایید تا بخشایش گناهانمان را به جان ما عطا فرماید!

 

كونتاكيون ؛

ای خداوند، تو واعظین استوار، آنانی که الهام الهی یافته‌اند، یعنی رسولان مقدس را به آرامش و بهره‌مندی از برکاتت وارد ساخته‌ای. زیرا زحمات و مرگ ایشان را فراتر از هر قربانی سوختنی پذیرفته‌ای، ای تو تنها کسی که از رازهای دلمان باخبری.

 

 

انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين

  

( دوم قرنتیان 3 :4-11 ؛ متی 23 :29-39 )

 خداوند چقدر به اورشلیم (یعنی به یهودیان) رحم کرد! و سرانجام، او مجبور شد بگوید: «اینک، خانه شما به خودتان ویران واگذاشته شده است» ( متی 23 :38 ). همه می دانند که عواقب این کار چه بود: یهودیان هنوز بی خانمان هستند. آیا در مورد روح هم همینطور نیست؟ خداوند از او مراقبت می کند و به هر طریق ممکن او را پند می دهد. فرد تسلیم راه مشخص شده را دنبال می کند، اما سرکش در مخالفت با دعوت خدا باقی می ماند.

 اما خداوند او را نیز رها نمی کند، بلکه از همه ابزارها استفاده می کند تا او را به عقل بیاورد. وقتی پایداری رشد می کند؛  نفوذ خداوند نیز افزایش می یابد. اما همه چیز در حد اعتدال است. روح به تلخی می‌آید و خداوند چون می‌بیند دیگر نمی‌توان با آن کار کرد، او را به دست سقوطش می‌سپارد - و مانند فرعون هلاک می‌شود. پس هر کس را که با هوای نفس دست و پنجه نرم می کند، در نظر بگیرید، از اینجا درسی بگیرید که نمی توانید با مصونیت تا انتها به افراط و تفریط ادامه دهید.  بالاخره هیچ کس نمی تواند بگوید چه زمانی از مرز می گذرد. شاید این پایان رنج خدا باشد.

 

درس روز

 سه تمثیل در مورد کسانی که کلیسا را ​​به دلیل کینه توزی نسبت به افرادی که در معبد خدا بی تدبیر و خودسرانه رفتار می کنند ترک کردند:

 1. تمثیلی از کاه دیمیتری اسمیرنوف: "به نوعی در یک نان فروشی نانوایی بی ادب بود، بنابراین اکنون دیگر نان نمی خورم."

 2. شخصی تصمیم گرفت یک میلیون روبل بین نیازمندان توزیع کند. مردم به صف شدند، دختری می آید، آن را می گیرد و آرام منتظر می ماند. ناگهان پیرزنی که جلوی او ایستاده است به سمت او می آید و شروع به گفتن می کند که او اشتباه ایستاده و لباس نامناسبی پوشیده است ...

 دختر دلخور می شود و فرار می کند. پس از آن، او اساساً به سراغ این نیکوکار نمی رود (او توزیع نامحدود پول دارد) و به دیگران می گوید که چقدر همه چیز این فرد بشردوست بد است و چه افراد بداخلاقی وحشتناکی او را احاطه کرده اند. همسایگانش با او همدردی می کنند و در بین کسانی که آنجا نبودند شایعه ای پخش می شود که چنین خیری شاید اصلاً وجود نداشته باشد و احتمالاً آنها پولی را در آنجا توزیع نمی کنند ، فقط چند قبض ...

 3. شخصی در زندان است، مادر یا پدرش نزد او می آید که مدت زیادی است او را ندیده اند. زندانبان با بی ادبی به او می گوید که برای ملاقاتی خود از سلول بیرون بیاید. مرد از زندانبان دلخور می شود و به ملاقات پدر و مادرش نمی رود...