دعاى روزانه
خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان
مردم رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٣٨؛
ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما.
زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است. در جسد
من به سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به سبب خطای خودم سلامتی
نی. زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین تر
شده. جراحات من متعفن و مقروح شده است، به سبب حماقت من. به خود می
پیچم و بی نهایت منحنی شده ام. تمامی روز ماتم کنان تردد میکنم. زیرا
کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست. من بی حس و بینهایت
کوفته شده ام و از فغان دل خود نعره می زنم. ای خداوند تمامی آرزوی من
در مد نظر تو است و ناله های من از تو مخفی نمی باشد. دل من می طپد و
قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست. دوستان و رفیقانم از
بلای من برکنار می ایستند و خویشان من دور ایستاده اند. آنانی که قصد
جانم دارند دام می گسترند و بد اندیشانم سخنان فتنه انگیز می گویند و
تمام روز حیله را تفکر می کنند. و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم
که دهان خود را باز نکند. و مثل کسی گردیده ام که نمی شنود و کسی که در
زبانش حجتی نباشد. زیرا که ای خداوند انتظار تو را می کشم. تو ای یهوه
خدایم جواب خواهی داد. چونکه گفته ام مبادا بر من شادی نمایند و چون
پایم بلغزد بر من تکبر کنند. زیرا که برای افتادن نصب شده ام و درد من
همیشه پیش روی من است. زیرا گناه خود را اخبار می نمایم و از خطای خود
غمگین هستم. اما دشمنانم زنده و زور آورند و آنانی که بی سبب بر من بغض
می نمایند بسیاراند. و آنانی که به عوض نیکی به من بدی می رسانند. برمن
عداوت می ورزند زیرا نیکویی را پیروی میکنم. ای خداوند مرا ترک منما.
ای خدای من از من دور مباش. و برای اعانت من تعجیل فرما ای خداوندی که
نجات من هستی.
بعد از مزمور:
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
سه شنبه، دعا به قديس يحيى تعميد دهنده
تروپاريون ؛
یاد و خاطر پارسایان شایان ستایش است، اما تو ای
پیشگام، به شهادت خودِ خداوندگار، پسندیدۀ او هستی. تو بزرگترین نبی
معرفی شدی زیرا او را که از قبل درباره‌اش نبوت کرده بودند، در آب
تعمید دادی. از این رو، پس از آنکه برای راستی جنگیدی و رنج کشیدی، به
آنانی که در قبرها بودند، انجیل خدای جسم شده را اعلان نمودی، خدایی
که گناه از جهان برمی‌گیرد و رحمت عظیم خود را شامل حال ما می‌گرداند.
كونتاكيون ؛
ای نبی خدا و پیشگام فیض، سر تو همچون مقدس‌ترین گُل رز از زمین شکوفه
زده. هر آینه شفا یافتیم، زیرا تو مانند گذشته، جهان را به توبه وعظ
می‌کنی.
انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين
( روم.14:9-18 ؛ متی 12:14-16، 22-30 )
«هر که با من نیست، بر ضد من است، و هر که با من جمع نکند، پراکنده
می‌سازد.» (متی 12 :30). چه کسی با خداوند است؟ کسی که در روح او
زندگی و عمل می کند. که نه در افکار و نه احساسات و نه امیال و نه نیات
و نه گفتار و نه کردار به خود اجازه نمی دهد که برای خداوند ناپسند و
مغایر با اوامر و احکام صریح او باشد. هر کس که به گونه ای دیگر زندگی
می کند و عمل می کند با خداوند نیست، بنابراین، او جمع نمی کند، بلکه
پراکنده می‌سازد.
هدر دادن چیست؟ هدر دادن نه تنها قدرت و زمان، بلکه آنچه جمع آوری
شده. به عنوان مثال، کسی که فقط آن را جمع می کند، و مال را نزد خداوند
جمع نمی کند، آن را با دیگران تقسیم نمی کند و حتی خود را از آنچه نیاز
دارد محروم مى کند، یا در حالی که آن را جمع می کند، قسمتی را صرف
نگهداری عالی براى خود می کند، بخشی را خرج می کند. آن را با هداياى
های بیهوده، تا حدی به ورثه واگذار می کند. او بدون هیچ چیز به دنیای
دیگر خواهد رفت - و در آنجا فقیرترین فقیر خواهد بود.
برعکس، كسى نزد خداوند مال جمع می کند که به دست فقرا و نیازمندان مى
رساند، آنچه را جمع آوری کرده است به گنجینه های جاویدان می
فرستد. وقتی چنین شخصی بمیرد، همه چیز در آخرت محفوظ می ماند، تلف
نشده، حتی اگر تمام عمرش را هدر داده باشد. همین امر در مورد جمع آوری
دانش نیز صدق می کند. در اینجا تبذیر آشکارتر است، زیرا حتی در اینجا
آشکار می شود که چگونه کسی که به پروردگار نمی اندیشد،مانند کوه های
معرفت جمع می شود، اما در این میان، همه آنها آشغال است، شبح حقیقت
است، نه حقیقت. چنین افرادی نه تنها فاقد دانش هستند، بلکه معنای
انسانی نیز در او از بین می رود. آنها مانند افراد خواب آلود شروع به
هیاهو کردن می کنند. نظام های ماتریالیست ها را بخوانید، خواهید دید که
اینطور است.
مبانى ارتدوكس
