دعاى روزانه

 

يكشنبه، دعاى رستاخيز

 

تروپاريون ؛

قدرتهاى فرشته اى در مقبره تو هستند ، و کسانی که از آن محافظت می کردند مردند و مریم در مقبره ایستاد و به دنبال خالص ترین بدن تو بود. تو جهنم را ویران کردی، و از آن رنج نبردی. با باكره ، دهنده حيات ملاقات کردی. اى خداوند، برخاسته از مردگان، جلال بر تو باد.

 

كونتاكيون ؛

مسیح خدا، بخشنده حيات، با دست حیات بخش خود همه مردگان را از اعماق تاریك عالم مردگان بلند كرد ، طبیعت انسانى را برخيزاند ، زیرا او منجى همه ، رستاخیز و حيات و خدای همه چیز است!

 

انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين

  

(رومیان 14: 6-9 ؛ متى 15: 32-39)

و بار دیگر خداوند افرادی را که با او همراه بودند با تغذیه شگفت انگیز پر ساخت ، تا نشان دهد که او همیشه آماده است تا سخاوتمندانه به مردم مؤمن کمک کند. او می توانست هر بار این کار را انجام دهد ، اما این کار را نکرد تا آنها را از شیوه معمول زندگی ، که نیز او تأسیس ، تأیید و پشتیبانی کرد ، دور نکند. این هم مشیت عام خداست. اقدامات اصلی همه جانبه مشیت در ابتدا در ترتیب همه چیز انجام می شود. اما با تنظیم همه چیز، خدا خود را با هیچ چیزی مقید نکرد ، تا در مواقع مورد نیاز و با کمک بسیار زیاد وارد شود. او مانند یک استاد در خانه عمل می کند ، که نظم را برقرار می کند و با حفظ آنها ، با اين حال خود را با آنها نمی بندد ، اما با آنها به طرز شگفت انگیزی و با حسن نیت به جهت نجات رفتار می کند.

مخالفان ایمان معنای مشیت خدا را نمی فهمند و با گسترش آن در اندیشه های خود فراتر از حدود مناسب خود و عدم مشاهده اجراى ملاحظاتشان در عمل ، خود مشیت را رد می کنند.

 

 

آیا دروغی برای نجات ، خشمى عادلانه و حسادتى سفید وجود دارد؟

پاسخ کوتاه: نه ، بله ، خیر.

 

درس روز

یکی از افسانه های قدیمی قومى می گوید که در زمان های قدیم ، پرستوها نمی دانستند چگونه در فصل سرد به سرزمین های گرم حرکت کنند. و هنگام بارش برف و یخبندان ، آنها به شدت آسیب مى دیدند و جان خود را از دست مى دادند. با دیدن این، یک مرد مهربان به آنها رحم کرد و شروع کرد به انجام هر کاری که می دانست و مى توانست تا پرستوها را به پرواز به سمت جنوب آموزش دهد. او نشانه هایی به آنها داد، اما پرستوها آنها را درک نکردند، آنها را با غذا به سمت جنوب هدايت كرد، ولى هیچ کمکی نکرد، ترسیدند و آنها را بيهوده دور کرد. هیچ چیز برای او کار نکرد. سپس شروع کرد به دعا کردن به خدا که او را به يك پرستو تبدیل کند. خدا خواسته او را برآورده کرد و مرد را به پرستویی تبدیل کرد که می توانست مانند یک انسان فکر و احساس کند. سپس انسان-پرستو به راحتی خودش برای پرستوها توضیح داد و آنها را در پاییز به سرزمینهای گرم برد.

از آن زمان به بعد ، پرستوها پرواز به جنوب را آموخته اند. البته این فقط یک داستان شاعرانه است. اما بگذاريد اين حداقل تا حدی به ما کمک کند تا بفهمیم که چگونه حکمت ابدی ، مولود محبت جاودانه ، تجسم یافته و در بين مردم، انسان شد، تا که آنها را سرد شده از تلخى هاى زمینی، در مسير جدیدى به سرزمین های گرم ، ملكوت خدا، "جایی که نه بیماری وجود دارد، نه اندوه ، نه آه" هدايت كند. اما حتی در یک جسم كوچك انسانی، خداوند بزرگ بدون تغيير و ابدی باقی ماند. همانطور که هميشه از ازل در بی نهایت ملكوت و جلال وصف ناپذیرش بوده است.

(قديس نیکلاس از صربستان، از کتاب: نامه های مبلغی)