مزمور  142      

1به آواز خود نزد خداوند فریاد بر می آورم. به آواز خود نزد خداوند تضرع می نمایم. 2ناله خود را در حضور او خواهم ریخت. تنگی های خود را نزد او بیان خواهم کرد. 3وقتی که روح من در من مدهوش می شود. پس تو طریقت مرا دانسته ای. در راهی که میروم دام برای من پنهان کرده اند. 4به طرف راست بنگر و ببین که کسی نیست که مرا بشناسد. ملجا برای من نابود شد. کسی نیست که در فکر جان من باشد. 5نزد تو ای خداوند فریاد کردم و گفتم که تو ملجا و حصه من در زمین زندگان هستی. 6به ناله من توجه کن زیرا که بسیار ذلیلم! مرا از جفاکنندگانم برهان، زیرا که از من زور آورترند. 7جان مرا از زندان درآور تا نام تو را حمد گویم. عادلان گرداگرد من خواهند آمد زیراکه به من احسان نموده ای.