|
موعظه در قرائت رسولی برای پنجمین یکشنبه از متی
(رومیان 10: 1-10)
در قرائت امروز از رساله به رومیان، پولس قدیس دو حقیقت اساسی را که امروزه برای
ما قابل توجه است، پیش رویمان قرار می دهد. اول اینکه ما باید با تمام قلبمان
خواستار و پیگیر نجات مردم مان باشیم. نه تنها کسانی که به ما نزدیک هستند، بلکه
همه مردم. دوم، رسول مقدس به ما می گوید که نجات ارائه شده توسط مسیح به روی همه
گشوده است و در دسترس کسانی است که به او روی می آورند.
پولس قدیس
برای نجات مردم خود، یهودیان، غیرت و اشتیاق عظیمی داشت. سولس (نام یهودی پولس
قدیس)، از زمانی که به مسیح روی کرد، هرگز در مواجه با تحقیر قوم خودش، متوقف نشد.
هر بار که او خود را در میان مردمش یافت، در زندان، سنگسار و تحت تهدید مرگ قرار
گرفت. حتی با تمام اینها، پولس رسول همچنان تلاش خود را برای کشاندن آنان به سوی
نجات ارائه شده توسط مسیح ادامه داد. او حتی به این نکته در نوشتار خود، اشاره می
کند: "مرا غمی عظیم و حزنی مدام در دل است. زیرا راضی هم میبودم که خود از مسیح
محروم شوم در راه برادرانم که به حسب جسم خویشان من هستند "(رومیان 9: 2-3). آیا ما
مفهوم این را درک می کنیم؟ پولس قدیس می گوید که او با شادی رنج جدایی از مسیح را
می پذیرد، اگر این به معنای نجات اسرائیل باشد. او بخاطر نجات آنان از نجات خود می
گذرد! این آرزو، دوباره در قرائت امروز تکرار شده است: "برادران، آرزوی دل من و
دعای من نزد خدا بجهت اسرائیل این است که ایشان نجات یابند" (آیه 1).
آیا ما همین
شور و شوق را برای دوستان، خویشاوندان، اعضای خانواده و همکارانمان را احساس می
کنیم؟ آیا می توانیم بازگو کنندۀ اشتیاق پولس قدیس برای نزدیک شدن همه به مسیح،
باشیم؟ آیا ما سعی می کنیم تا مسیح را بشناسیم، او را دوست داشته باشیم و به او
ایمان داشته باشیم؟ آیا ما در دلهایمان برای کسانی که دوستشان داریم به گرمی دعا می
کنیم تا ایمان به مسیح در آنان ریشه کند؟ به طور خلاصه، آیا ما برای نجات همه نگران
هستیم؟
رسول مقدس توجه خود را به مردم اسرائیل محدود نمی کند. او ادامه می دهد و می گوید
که نجات به یک ملت یا افراد خاص محدود نمی شود (مثل شریعت موسی)، بلکه مسیح برای
همه آن کسانی است که ایمان می آورند (نگاه کنید به آیه 4). نجات برای همه است بدون
توجه به اینکه آن شخص کیست و یا اهل کجاست (نگاه کنید به غلاطیان 3 :28). "بیایید
نزد من ای تمام زحمتکشان و گرانباران، و من شما ر آرامی خواهم بخشید" (متی 11: 28)
دعوت مسیح پایدار است. زیرا خدا، "می خواهد جمیع مردم نجات یابند و به معرفت راستی
گرایند" (اول تیموتائوس 2: 4).
چیز دیگری در اینجا هست، چیزی بسیار مهم: نجات ارائه شده توسط مسیح ، آنطور که بعضی
ها ممکن است فکر کنند دور از دسترس و غیرممکن نیست. پولس قدیس این را می گوید: "در
خاطر خود مگو، کیست که به آسمان صعود کند؟ (یعنی تا مسیح را فرود آورد) یا کیست که
به هاویه نزول کند؟ (یعنی تا مسیح را از مردگان برآورد) "(آیات 6-7). این سؤالات
قبلا پاسخ داده شده است؛ این همان خود مسیح است که قبلا همه چیز را انجام داده است.
او "که برای ما انسانها و برای نجات ما از آسمان فرود آمد" (سمبل ایمان)؛ و همچنین
"مسیح از مرگ برخاسته است، او مرگ را با مرگ پایمال کرد، و به آنانی که در قبرها
هستند زندگی اعطا کرده است" (تروپارین پاسکالیا). چه کاری مانده که ما باید انجام
دهیم؟ باور کنید و بدانید که نجات کنار دست ماست اگر آن را بخواهیم. در مسیح، تمام
اینها ممکن است.
پولس قدیس ادامه می دهد: "کلام نزد تو، و در دهانت و در قلب تو است (یعنی این کلام
ایمان که به آن وعظ می کنیم): زیرا اگر به زبان خود عیسی خداوند را اعتراف کنی و در
دل خود ایمان آوری که خدا او را از مردگان برخیزانید، نجات خواهی یافت. چونکه به دل
ایمان آورده می شود برای عدالت و به زبان اعتراف می شود بجهت نجات "(آیات 8-10).
قدیس یوحنای زرین دهان، این آیات را تفسیر می کند، می گوید: "نجات تو در ذهن تو و
زبان توست. برای اینکه نجات یابی، هیچ نیازی نیست به سفرهای طولانی بروی، دریاها را
درنوردی، و از کوهها عبور کنی. "
مسیح هرگز کسی را که با تمام قلبش به او اعتقاد دارد، او را به عنوان خداوند و خدای
زندگی اش می پذیرد (با زندگی بر اساس ارادۀ او)، و حتی با در معرض خطر قرار دادن
زندگی خود، شجاعت اعتراف این ایمان را به دیگران دارد، رها نخواهد کرد. باشد که ما
نیز این ایمان به خدا را در قلبمان بپرورانیم و با شجاعت عشق و سرسپردگی خودمان به
خداوند ما، عیسی مسیح را اعلام کنیم. آمین
~ متروپولیتن
پیسیدیه، سوتیریوس
|
