Γίνεται μεγάλη συζήτηση για την Ιερά Μονή τού Σινά, που ανέκυψε ύστερα από απόφαση τού Δικαστηρίου τού Αιγυπτιακού Κράτους, και επικρατεί μεγάλη σύγχυση, όχι μόνον στον πολύ κόσμο, αλλά και σε δημοσιογράφους, ακόμη και σε πολιτικούς.

Όμως τα προβλήματα που συζητούνται προϋπήρχαν τής αποφάσεως τού Δικαστηρίου και έχουν σχέση με το ιδιοκτησιακό καθεστώς, τον θρησκευτικό χώρο, τον πολιτισμικό χαρακτήρα τού τόπου, την Σιναϊτική αδελφότητα που ζη μέσα σε ένα αναγνωρισμένο Κράτος, που διέπεται από την συγκεκριμένη νομοθεσία κ.α. Αυτό σημαίνει ότι είναι ένα πολυσύνθετο ζήτημα και οι λύσεις είναι δύσκολες, γιατί εμπλέκεται και η γεωπολιτική στρατηγική τής περιοχής.

Ως θεολόγοι και εκκλησιαστικοί γνωρίζουμε την ιερότητα τού χώρου αυτού που διαρκεί πάνω από τρεις χιλιάδες χρόνια.

Εκεί ο εβραϊκός λαός, με την καθοδήγηση τού Προφήτου Μωυσή έλαβε τον νόμο τής Παλαιάς Διαθήκης, εκεί ασκήθηκαν εξέχοντες ασκητές κατά την Χριστιανική περίοδο, αυτόν τον τόπο σέβονται οι Μουσουλμάνοι, αφού και γι' αυτούς ο Μωϋσής θεωρείται προφήτης. Επομένως, στον χώρο αυτό συναντώνται οι τρεις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες, αν και ο Χριστιανισμός δεν θεωρείται θρησκεία, αλλά Εκκλησία.

Παλαιότερα, και δη το έτος 1993, πριν 32 χρόνια, ασχολήθηκα με την ιερότητα τού χώρου τού Σινά από ορθοδόξου ασκητικής και θεολογίας, διότι εκεί βιώθηκε ένας εκπληκτικός ασκητισμός, ο οποίος απαντά και σήμερα σε όλες τις θεολογικές, φιλοσοφικές, ψυχολογικές αναζητήσεις τού συγχρόνου ανθρώπου.

Για παράδειγμα, το βιβλίο η «Κλίμαξ» τού αγίου Ιωάννου τού Σιναΐτου, Ηγουμένου τής Ιεράς Μονής τού Σινά, που γράφηκε τον 7ο αιώνα μ.Χ. και περικλείει όλη την ασκητική μέθοδο τών Σιναϊτών Πατέρων, προκάλεσε την προσοχή και τής σύγχρονης ψυχολογίας και έγιναν σχετικές μελέτες, γιατί δεν δείχνει μόνο την σύγχρονη «ψυχανάλυση», την ανάλυση τού παθητικού μέρους τής ψυχής τού ανθρώπου, αλλά και την «ψυχοσύνθεση» τού ανθρώπου.

Αυτά τα θεωρώ δεδομένα και δεν χρήζουν περισσότερης ανάπτυξης. Εκείνο που έχει σημασία στις ημέρες μας είναι πώς θα μπορέση η Αδελφότητα τής Ιεράς Μονής τού Σινά να ζήση σε αυτό το περιβάλλον, που ούτως ή άλλως ασκεί μια σημαντική επιρροή στους ανθρώπους και εκπέμπει μια τεραστίων διαστάσεων «ενέργεια», όπως ομολογούν και άσχετοι με την θεολογία.

Το δεδομένο είναι ότι το Αιγυπτιακό κράτος θεωρεί την Ιερά Μονή και το περιβάλλον της ως αρχαιολογικό χώρο που προστατεύεται από τους νόμους τού κράτους. Οπότε πρέπει να γίνουν προσπάθειες για ερμηνεία τής χρήσεως τού χώρου, που να εξυπηρετή τις εκκλησιαστικές ανάγκες τής Αδελφότητος.

Κατ' αρχάς νομίζω ότι πρέπει να ευρεθή τρόπος, για την ελεύθερη παραμονή τών ανθρώπων που θέλουν να μονάσουν εκεί και να εξασκήσουν ελεύθερα τα εκκλησιαστικά και μοναστικά καθήκοντά τους. Μάλιστα, η Αδελφότητα αυτή θεωρεί τον εαυτό της, και έτσι είναι, διάδοχη τών Πατέρων που δημιούργησαν όλους αυτούς τους θησαυρούς, πριν την ίδρυση τού συγχρόνου Αιγυπτιακού Κράτους.

Έπειτα, πρέπει να ευρεθή τρόπος να χορηγηθή ορθή χρήση όλου αυτού τού χώρου στους μοναχούς. Τώρα, η χρήση είναι στηριγμένη σε μια άμμο, όπως είναι η άμμος τής ερήμου τού Σινά. Το ευκταίον είναι να δοθή στην Αδελφότητα, που ασκήται στην Ιερά Μονή, η Νομική Προσωπικότητα τού Διεθνούς Δικαίου, το δε εφικτόν είναι να τής δοθή η Νομική Προσωπικότητα τού Ιδιωτικού Δικαίου, για να μπορή να εκτελή τα καθήκοντά της με μεγαλύτερη ελευθερία.

Η ανάδειξη τών προβλημάτων που απασχολούσαν εδώ και πολύ καιρό την Μονή τού Σινά, μαζί με την στελέχωση τής Αδελφότητος, είναι ευκαιρία να αντιμετωπισθούν, για την διάσωση όχι μόνον τής εκκλησιαστικής κληρονομιάς, αλλά και μιας ζωντανής θεολογικής παραδόσεως, που απαντά στις υπαρξιακές αγωνίες τού συγχρόνου ανθρώπου.