Βγαίνει ένας λαϊκός, που διαχειρίζεται μία ιντερνετική σελίδα, στην τηλεόραση και πλασάρεται ως «εκπρόσωπος τύπου» της εκκλησίας. Βγήκε με αφορμή το τραγούδι της Σουηδής που νίκησε στην Eurovision και υποστήριξε πως η Εκκλησία θεωρεί το τραγούδι σατανικό διότι έχει τον τίτλο Tattoo (τατουάζ). Τα τατουάζ είναι του διαβόλου. Το λέει και η Εκκλησία και οι παπάδες…

Δεν ξέρω πόσοι το πιστεύετε αυτό. Προσωπικά δεν έχω μεγάλη εκτίμηση στα τατουάζ. Και το λέω προκαταβολικά γιατί θα σχολιάζουν κάποιοι από κάτω και θα λένε έπεα ανόητα.

Πριν αποφανθείτε για κάτι που έχει σχέση με την Εκκλησία αφιερώστε πρώτα λίγο χρόνο να μελετήσετε και να ερευνήσετε. Μην μεταφέρετε ό,τι ακούσατε κάποτε σε ένα κήρυγμα.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση όσοι μιλούν εναντίον των τατουάζ χρησιμοποιούν κυρίως τα Προτεσταντικά επιχειρήματα.

Αν ψάξετε όμως το θέμα θα βρείτε ότι δεν είναι τα πράγματα όπως ίσως τα νομίζετε.

Όσοι είναι κάθετα εναντίον των τατουάζ χρησιμοποιούν δύο βιβλικά χωρία: Το Λευϊτικό 19,28 και το Α᾽ Κορινθίους 3, 16-17.

Τα δύο αυτά χωρία δεν μιλούν αποκλειστικά και γενικά για τα τατουάζ. Το Λευϊτικό αναφέρεται στα ειδωλολατρικά έθιμα του πένθους για τους νεκρούς (κοψίματα στο στήθος, δερματοστιξία, κ.ά). Ο ιερός Χρυσόστομος ερμηνεύοντας το χωρίο του Αποστόλου Παύλου αναφέρει ως αιτία καταστροφής του σώματος-ναού του Αγίου Πνεύματος την αμαρτία. Και μην πετάξει κάποιος την εξυπνάδα ότι και τα τατουάζ είναι αμαρτία διότι θα απαντήσω με εξυπνάδα και θα σας πω ότι και τους υλικούς ναούς τους στολίζετε με ζωγραφιές και δεν αφήνετε τους τοίχους γυμνούς.

Πάμε τώρα σε κάτι ενδιαφέρον. Την πρακτική των Χριστιανών στους πρώτους αιώνες.

Πολλοί χριστιανοί που είχαν καταδικασθεί για την πίστη τους έφεραν στο σώμα τους τα λεγόμενα Στίγματα. Τατουάζ που αποδείκνυαν ότι ήταν εγκληματίες. Φυσικά, οι χριστιανοί τα θεωρούσαν τιμή. Και ναι. Γίνονταν παρά την θέλησή τους.

Όμως αυτό το γεγονός έδωσε την ιδέα σε κάποιους χριστιανούς να χαράσσουν χριστιανικά σύμβολα στο σώμα τους ώστε να δίνουν ομολογία πως είναι «δούλοι Χριστού». Μέχρι και οι Μοντανιστές που ήσαν αυστηροί στα όσα αφορούν το σώμα έκαναν τατουάζ με το ίδιο σκεπτικό. Πίστευαν πως φέρουν στο σώμα τους τα σημάδια του μαρτυρίου και της ομολογίας που ανέφερε ο Απόστολος Παύλος.

Ο Προκόπιος ο Γαζαίος (6ος αιώνας) αναφέρει στα σχόλια του στον Ησαΐα πως στην εποχή του αρκετοί χριστιανοί είχαν την συνήθεια να χαράσσουν στον ώμο ή στον καρπό του χεριού το σημείο του Σταυρού.

Ο Θεοφύλακτος Σιμοκάττης, Βυζαντινός Ιστοριογράφος, (7ος αιώνας) αναφέρει αυτή την ενδιαφέρουσα πληροφορία: οι Τούρκοι που αιχμαλωτίστηκαν το 591 από τον Χοσρόη, τον Πέρση βασιλιά, και στη συνέχεια στάλθηκαν στον Αυτοκράτορα Μαυρίκιο, είχαν το σημάδι του σταυρού χαραγμένο στα μέτωπά τους. Απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με την προέλευση αυτών των σημαδιών, οι Τούρκοι εξήγησαν ότι οι μητέρες τους είχαν λάβει συμβουλή από τους Χριστιανούς να κάνουν τατουάζ τον Σταυρό στο δέρμα των παιδιών τους για να αποφύγουν να αρρωστήσουν τον καιρό μίας καταστροφικής επιδημίας.

Και κάτι ακόμα. Στην Αγγλία μέχρι το 1066 που θεωρούμε ότι ήταν Ορθόδοξη πολλοί βασιλείς και ιππότες έκαναν τατουάζ. Για παράδειγμα το νεκρό σώμα του βασιλιά Harold II στην μάχη του Hastings το αναγνώρισαν από τα τατουάζ.

Τον 8ο αιώνα το θέμα των τατουάζ είχε τεθεί στην Σύνοδο του Calcuth (787) την οποία είχε συγκαλέσει ο Άγιος Aelfwald βασιλιάς της Northumbria.

Η Σύνοδος αποφάσισε το εξής: «Όταν ένα άτομο υφίσταται τη δοκιμασία του τατουάζ για χάρη του Θεού, επαινείται πολύ. Αλλά κάποιος που επιτρέπει στον εαυτό του να του κάνουν τατουάζ για δεισιδαιμονικούς λόγους με τον τρόπο των ειδωλολατρών δεν θα αντλήσει κανένα όφελος από αυτό».

Υπάρχουν και άλλα που μπορείτε να βρείτε μόνοι σας αν συνεχίσετε την μελέτη. Όπως για τα τατουάζ που είχαν οι Ρωμαίοι στρατιώτες, οι ναυτικοί κλπ.