166. Τι λέγουν οι Άγιοι Πατέρες για την επταήμερο της δημιουργίας του Κόσμου;

Ο Μέγας Βασίλειος, στο βιβλίο του, την Εξαήμερο (Δημιουργία του κόσμου σε έξι ήμερες), λέγει ότι ή κτίση κυοφόρησε, δηλαδή σαν μία έγκυος γυναίκα στην περίοδο του τοκετού της, που είναι έτοιμη να δώσει στο νεογέννητο παιδί της, την ζωή. Ενώ το Πνεύμα του Θεού, πού κατέρχεται σ' όλα τα βάθη της γνώσεως του Θεού "επεφέρετο υπεράνω του ύδατος" για να δώσει ζωή στα ύδατα και τα κτίσματα.

Όποτε λοιπόν, η γη είχε ζωή αφ' ότου το Άγιο Πνεύμα δέσποζε μέχρι των εγκάτων της γης αλλά δεν είχε την πνοή της ζωής. Η Αγία Γραφή στην Γένεση (Κεφ. 1,1-2) λέγει ότι ήταν αόρατος και ακατασκεύαστος, αλλά κανείς δεν γνωρίζει πώς ήταν, διότι αυτά δεν φαινόντουσαν ακόμη με το μάτι ούτε είχαν λάβει την πνοή της ζωής. Η πρώτη ημέρα της δημιουργίας ήταν η Κυριακή διότι τότε είπε ο Θεός "γενηθήτω φως". Γι' αυτό ακόμη ανέστη την Κυριακή, διότι με την ανάστασή Του ανακαίνισε το πρώτο φως. Το πρώτο φως ήταν κτιστό και όχι άυλο. Δεν πήγαζε από τις άκτιστες ενέργειες του Αγίου Πνεύματος. Ήταν ένα φως ουράνιο του οποίου την προέλευση δεν μπορούσε να γνωρίσει ο άνθρωπος. Κατά τον ίδιο επίσης τρόπο κανείς δεν γνωρίζει για το χρονικό μάκρος των τριών πρώτων ημερών, διότι ο ήλιος δεν υπήρχε ακόμη, ώστε να ανατέλλει και να δύει.

Ο ήλιος ονομάστηκε από τον Μέγα Βασίλειο "φορεύς του φωτός". Λέγει επίσης ότι ο Θεός έδωσε στον ήλιο λίγο από το υλικό φως την πρώτη ημέρα και όρισε όπως ο ήλιος φωτίζει την γη σαν ένας λύχνος, δηλαδή, βουνά, δάση, πεδιάδες, ποταμούς και θάλασσες, ο οποίος επιτελεί την πρώτη εντολή, έχοντας πάντοτε την ίδια τροχιά. Όλοι οι νόμοι τέθηκαν από τον Θεό στο σύμπαν, σύμφωνα με τους οποίους κυβερνάται όλη η δημιουργία και ονομάζονται από τους Αγίους Πατέρας "Τα θεμέλια του κόσμου". Όποιος σκέπτεται αυτά ενισχύεται στην πίστη και μεγαλύνει δοξολογικά τον Κτίστη των Πάντων, εκτελώντας τον λόγο του προφήτου Δαβίδ, ο οποίος λέγει: "Τις λαλήση τας δυναστείας του Κυρίου, ακουστά ποιήσει πάσας τας αινέσεις αυτού" (ψαλμ. 105,2). Οι νόμοι του σύμπαντος ουδέποτε αλλάζουν διότι αποτελούν τα θεμέλια ολοκλήρου της δημιουργίας. Ενώ όταν ακούμε τον άγιο Ευαγγελιστή Ιωάννη να λέγει: "Ο Πατήρ μου εργάζεται καγώ εργάζομαι", να εννοούμε ότι ο Πατήρ εργάζεται με τους νόμους της δημιουργίας και της ζωής. Ενώ ο Υιός εργάζεται με την πρόνοιά Του, δηλαδή με την διαφυλάξει των νόμων του σύμπαντος, οι οποίοι αποτελούν τις ορατές βάσεις του κόσμου.

Η ωραιότητα των υλικών κτισμάτων του Θεού είναι τόσο θαυμαστή, ώστε και οι άγγελοι του ουρανού εξίστανται για την αρμονία των, όπως λέγει ο Ιώβ: "όταν δημιουργήθησαν οι αστέρες, επαίνεσαν με φωνή μεγάλη πάντες άγγελοι μου" (Ιώβ 38,7). Την αρμονία και ωραιότητα των κτισμάτων εθαύμασαν οι άγιοι, οι φιλόσοφοι, οι σοφοί, οι ποιητές, οι καλλιτέχνες, οι χριστιανοί και κυρίως οι ειδωλολάτρες, επειδή δια του σύμπαντος υψώνεται ο νους προς τον Θεό των όλων και Δημιουργό. Με τους στοχασμούς για το μεγαλείο των κτισμάτων πολλοί γνώρισαν τον Θεό, προόδευσαν στην προσευχή, μεγάλυναν με ύμνους την δόξα του Δημιουργού και μάλιστα πολλοί έφθασαν στις υψηλότερες βαθμίδες της νοεράς και καρδιακής προσευχής. Γι' αυτό, λέγουν οι Άγιοι Πατέρες, ότι μας είναι μεγάλη ωφέλεια να σκεπτόμαστε τα δημιουργήματα του Θεού για να Τον γνωρίσουμε και να Τον αγαπήσουμε περισσότερο.