Οι νόμοι περί προσηλυτισμού σε άλλες χώρες

Του Γ. Η. Κρίππα, Διδάκτορος Συνταγματικού Δικαίου

Περιοδικό «Τόλμη», Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Τεύχος 18, Ιούνιος - Ιούλιος 2004

Από αρκετού χρόνου η ελληνική διάταξις περί προσηλυτισμού βάλλεται από ορισμένην μερίδα (πάντα την ίδια), προβαλλομένου του επιχειρήματος ότι, αφ' ενός η ελληνική διάταξις εξεδόθη επί κυβερνήσεως Μεταξά και αφ' ετέρου ότι ο προσηλυτισμός διώκεται δήθεν μόνο εις την Ελλάδα και όχι εις άλλα κράτη. Το επιχείρημα περί «μεταξικού νόμου» είναι επιστημονικώς αστήρικτον, διότι δυοίν θάτερον: ή όλοι οι νόμοι της κυβερνήσεως Μεταξά πρέπει να καταργηθούν ή κανείς. Επιλεκτική επισήμανσις νόμων είναι επιστημονικώς απαράδεκτος και αποδεικνύει άγνοιαν των δεδομένων της νομικής επιστήμης. Άλλως θα έπρεπε να καταργηθούν και οι λοιποί νόμοι του Μεταξά (π.χ. ο Αστικός Κώδιξ, ο νόμος περί Τύπου, ο νόμος περί ΤΕΒΕ, Ι.Κ.Α. και πολλών άλλων ασφαλιστικών ταμείων.)

Το επιχείρημα περί του ότι δήθεν ο προσηλυτισμός δεν τιμωρείται εις τα άλλα κράτη της Ευρώπης και της Αμερικής, είναι εντελώς αβάσιμον και αποδεικνύει την παχυλήν άγνοιαν επί του προκειμένου των ταύτα υποστηριζόντων. Τα περί αυτού στοιχεία είναι άπειρα και ανέρχονται εις μεγάλην έκτασιν και, εάν τα παραθέταμε όλα, δε θα επαρκούσε ο χώρος του περιοδικού. Επιλέγομε, επομένως, τα κυριότερα:

Ευρωπαϊκόν Δικαστήριον Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: Διά τριών αποφάσεών του δέχεται ότι ο αθέμιτος προσηλυτισμός απαγορεύεται και επί πλέον ότι ο ως άνω «μεταξικός» ελληνικός νόμος είναι σύμφωνος προς την Ευρωπαϊκήν Σύμβασιν Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και δεν την παραβιάζει.

Γαλλία: Το άρθρο 31 του νόμου περί θρησκευτικής ελευθερίας απαγορεύει ρητώς την χρήσιν αθέμιτων μεθόδων, διά των οποίων, επιδιώκεται όπως εξαναγκασθεί τρίτος εις το να μεταβάλει θρησκείαν. Η Γαλλική δε Δικαιοσύνη έχει κατ' επανάληψιν κρίνει ότι ο προσηλυτισμός απαγορεύεται.

Γερμανία: Εις όλα τα εγχειρίδια του Συνταγματικού Δικαίου μνημονεύονται τρεις αποφάσεις που καταδικάζουν επί προσηλυτισμώ, η μία εις βάρος κρατουμένου αποπειραθέντος να προσηλυτίσει άλλον κρατούμενον εις άλλην θρησκείαν, η άλλη, εις βάρος αστυνομικού διανέμοντος φυλλάδια των μαρτύρων του Ιεχωβά και η τρίτη εις βάρος διδασκάλου επιδιώξαντος να προσηλυτίσει μαθητάς του εις ορισμένην θρησκείαν. Περαιτέρω, καταδίκαι επί προσηλυτισμώ από τα γερμανικά δικαστήρια υπάρχουν πάρα πολλαί, ιδία λόγω διανομής προσηλυτιστικών φυλλαδίων εις δρόμους.

Ιρλανδία: Διά της από 25/4/1997 αποφάσεως του Ανωτάτου Δικαστηρίου γίνεται δεκτόν ότι ο προσηλυτισμός είναι επικίνδυνος όταν προέρχεται από άλλην θρησκείαν. Η ιδία απόφασις δέχεται περαιτέρω ότι η απαγόρευσις προσηλυτισμού συνιστά ένα περιορισμόν της ελευθερίας εκφράσεως απολύτως επιτρεπτόν συνταγματικώς.

Η.Π.Α.: Ο προσηλυτισμός τιμωρείται διά ρητής διατάξεως του νόμου. Ο ίδιος νόμος προσθέτει ότι η καταδίκη και τιμωρία επί προσηλυτισμώ δεν προσκρούει εις το Σύνταγμα.

Συμπέρασμα: Είναι όχι μόνον ανακριβές αλλά και αντιεπιστημονικόν να λέγεται ότι ο προσηλυτισμός τιμωρείται μόνον εις την Ελλάδα και διά νόμου «μεταξικού», όταν το ίδιο το Ευρωπαϊκόν Δικαστήριον Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ρητώς αποφαίνεται ότι ο νόμος αυτός είναι σύμφωνος προς την Ευρωπαϊκήν Σύμβασιν Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και επί πλέον επικυρώνει τρεις καταδίκας επί προσηλυτισμώ εις την Ελλάδα κατ' εφαρμογήν αυτού ακριβώς του νόμου.