دعاى روزانه
خدا را در اعلى عليين جلال و بر روى زمين صلح و سلامتى، و در ميان مردم
رضامندى باد! ای خداوند، لب و دهان مرا بگشا تا ستایش تو را اعلام
نمايد.
مزمور٦٣؛
ای خدا، تو خدای من هستی. در سحر تو را خواهم طلبید. جان من تشنه تو
است و جسدم مشتاق تو در زمین خشک تشنه بی آب. چنانکه در قدس بر تو نظر
کردم تا قوت و جلال تو را مشاهده کنم. چونکه رحمت تو از حیات نیکوتر
است. پس لبهای من ترا تسبیح خواهد خواند. از اینرو تا زنده هستم تو را
متبارک خواهم خواند. و دستهای خود را به نام تو خواهم برافراشت. جان من
سیر خواهد شد چنانکه از مغز و پیه. و زبان من به لبهای شادمانی تو را
حمد خواهد گفت، چون تو را بر بستر خود یاد می آورم و در پاسهای شب در
تو تفکر می کنم. زیرا تو مددکار من بوده ای و زیر سایه بالهای تو شادی
خواهم کرد. جان من به تو چسبیده است و دست راست تو مرا تایید کرده است.
و اما آنانی که قصد جان من دارند هلاک خواهند شد و در اسفل زمین فرو
خواهند رفت. ایشان به دم شمشیر سپرده می شوند و نصیب شغالها خواهند شد.
اما پادشاه در خدا شادی خواهد کرد و هرکه بدو قسم خورد فخر خواهد نمود.
زیرا دهان دروغگویان بسته خواهد گردید.
بعد از مزمور :
جلال بر پدر و پسر و روح القدس، اکنون و تا ابد و تا جمیع اعصار،
آمین.
هللویاه، هللویاه، هللویاه! جلال بر تو، ای خدا! (۳مرتبه)
چهارشنبه، صلیب مقدس و حیات‌بخش
تروپاريون ؛
ای خداوند، قوم خود را نجات ده و میراث خود را مبارک ساز. عطا كن که
مسیحیان راستین بر دشمنان خود پیروز گردند. و به‌خاطر صلیب خویش، مسکن
خود را حفظ فرما.
كونتاكيون ؛
همانطور که داوطلبانه به جای ما مصلوب گشتی، رحمت عطا فرما به کسانی که
به نام تو خوانده شده‌اند. تمام مسیحیان ارتدوكس را به نام خویش شادمان
گردان، با اِعطای نشانِ شکست‌ناپذیر، آن اسلحۀ صلح خویش، ایشان را بر
دشمنانشان پیروز گردان.
انديشه هاى قديس تئوفان خلوت نشين
( روم.14:9-18 ؛ متی 12:14-16، 22-30 )
«هر که با من نیست، بر ضد من است، و هر که با من جمع نکند، پراکنده
می‌سازد.» (متی 12 :30). چه کسی با خداوند است؟ کسی که در روح او
زندگی و عمل می کند. که نه در افکار و نه احساسات و نه امیال و نه نیات
و نه گفتار و نه کردار به خود اجازه نمی دهد که برای خداوند ناپسند و
مغایر با اوامر و احکام صریح او باشد. هر کس که به گونه ای دیگر زندگی
می کند و عمل می کند با خداوند نیست، بنابراین، او جمع نمی کند، بلکه
پراکنده می‌سازد.
هدر دادن چیست؟ هدر دادن نه تنها قدرت و زمان، بلکه آنچه جمع آوری
شده. به عنوان مثال، کسی که فقط آن را جمع می کند، و مال را نزد خداوند
جمع نمی کند، آن را با دیگران تقسیم نمی کند و حتی خود را از آنچه نیاز
دارد محروم مى کند، یا در حالی که آن را جمع می کند، قسمتی را صرف
نگهداری عالی براى خود می کند، بخشی را خرج می کند. آن را با هداياى
های بیهوده، تا حدی به ورثه واگذار می کند. او بدون هیچ چیز به دنیای
دیگر خواهد رفت - و در آنجا فقیرترین فقیر خواهد بود.
برعکس، كسى نزد خداوند مال جمع می کند که به دست فقرا و نیازمندان مى
رساند، آنچه را جمع آوری کرده است به گنجینه های جاویدان می
فرستد. وقتی چنین شخصی بمیرد، همه چیز در آخرت محفوظ می ماند، تلف
نشده، حتی اگر تمام عمرش را هدر داده باشد. همین امر در مورد جمع آوری
دانش نیز صدق می کند. در اینجا تبذیر آشکارتر است، زیرا حتی در اینجا
آشکار می شود که چگونه کسی که به پروردگار نمی اندیشد،مانند کوه های
معرفت جمع می شود، اما در این میان، همه آنها آشغال است، شبح حقیقت
است، نه حقیقت. چنین افرادی نه تنها فاقد دانش هستند، بلکه معنای
انسانی نیز در او از بین می رود. آنها مانند افراد خواب آلود شروع به
هیاهو کردن می کنند. نظام های ماتریالیست ها را بخوانید، خواهید دید که
اینطور است.
مبانى ارتدوكس
