Η αυτοσυνειδησία τής συνόδου τού 879 - 880 μ.Χ. ως Η΄ Οικουμενικής Συνόδου

Μαρτυρίες αποσπασμάτων από τα πρακτικά τής Η΄ Οικουμενικής Συνόδου

Πηγή: Βιβλιάριο Ι. Μ. Πειραιώς: "Ασματικαί Ακολουθίαι τής Αγίας Ογδόης (Η΄) Οικουμενικής Συνόδου". Πειραιεύς 2014.

«...Πάντες ούτω φρονούμεν, ούτω πιστεύομεν, εν ταύτη τη ομολογα εβαπτίσθημέν τε και του ιερατικού βαθμού ηξιώμεθα. Τους ετέρως δε παρά ταύτα φρονούντας ως εχθρούς Θεού και τής αληθείας ηγούμεθα. Ει τις παρά τούτο το Ιερόν σύμβολον τολμήσει έτερον αναγράψασθαι ή προσθείναι ή υφελείν, και όρον ονομάσαι αποθρασυνθείη, κατάκριτος και πάσης ομολογίας χριστιανικής απόβλητος. Το γαρ αφαιρείν ή προσθείναι ατελή την εις την αγίαν και ομοούσιον και αδιαίρετον Τριάδα μέχρι της σήμερον ανέκαθεν ομολογίαν δείκνυσιν‧ αποστολικής παραδόσεως και τής τών πατέρων διδασκαλίας καταγινώσκει. Ει τις τοίνυν εις τούτο απονοίας ελάσας τολμήσει, ... έτερον εκθέσθαι σύμβολον και όρον ονομάσαι, ή προσθήκην ή υφαίρεσιν εν τω παραδεδομένω ημίν παρά της Αγίας και Οικουμενικής εν Νικαία το πρώτον μεγάλης Συνόδου ποιήσαι, ανάθεμα έστω». (Δοσιθέου Ιεροσολύμων, Τόμος Χαράς, εκδ. Βασ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 1995, σελ. 379, 380).

«... Πρέπον εστί μετά πάσης της γενομένης αποδοχής και ενώσεως τής των Ρωμαίων Εκκλησίας, δια μεσιτείας τού αγιωτάτου ημών πατριάρχου Φωτίου, και επί τη υποθέσει ταύτη συμφωνήσαι ημίν... Και ο μη ούτω φρονών και ονομάζων την Αγίαν και Οικουμενικήν εν Νικαία το δεύτερον Εβδόμην Σύνοδον, ως και ο θεοσεβέστατος πρεσβύτερος και καρδινάλιος προείπεν, έστω ανάθεμα». (Τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, Ιω. Καρμίρη, Τόμος 1, σελ. 227).

«...ους μέντοι Φώτιος ο αγιώτατος ημών πατριάρχης κληρικούς ή λαϊκούς ή τού αρχιερατικού και ιερατικού τάγματος εν οιαδήποτε παροικία υπό αφορισμόν ή καθαίρεσιν ή αναθεματισμόν ποιήσει, ίνα έχη αυτούς και ο αγιώτατος πάπας Ιωάννης και η κατ’ αυτόν αγία του Θεού των Ρωμαίων Εκκλησία εν τω αυτώ τής επιτιμίας κρίματι, μηδέν τών προσόντων πρεσβείων‧ τω αγιωτάτω θρόνω τής Ρωμαίων Εκκλησίας μηδέ τω ταύτης προέδρω το σύνολον καινοτομουμένων μηδέ νυν μήτε εις το μετέπειτα». (Τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, Ιω. Καρμίρη, Τόμος 1, σελ. 228).

«Ότι μεν αγαθόν τέλος τα παρ’ ημών πραχθέντα εδέξατο, καν ημείς σιωπήσομεν, οι λίθοι κεκράξονται. Και ο μη στοιχών τοις παρά της αγίας ταύτης και Οικουμενικής Συνόδου πραχθείσι, κεχωρισμένος έσται της αγίας και ομοουσίου Τριάδος». (Τόμος Χαράς, σελ. 367).

«... διό τον εξ αρχής τής πίστεως όρον πόθω θείω και διανοίας ευθύτητι η Αγία και Οικουμενική αύτη Σύνοδος ενστερνιζομένη τε και θειάζουσα, και το τής σωτηρίας στερέωμα εν αυτώ θεμελιούσά τε και ανεγείρουσα, ούτω φρονεί και κηρύσσειν πάσιν εκβοά». (Δοσιθέου, Τόμος Χαράς, σελ. 378).