1بر خداوند توکل می دارم. چرا به جانم می گویید: «مثل مرغ
به کوه خود بگریزید؟" 2زیرا اینک شریران کمان را می کشند و تیر را به زه
نهاده اند، تا بر راست دلان در تاریکی بیندازند. 3زیرا که ارکان منهدم
میشوند و مرد عادل چه کند؟» 4خداوند در هیکل قدس خود است و کرسی خداوند در
آسمان. چشمان او می نگرد، پلکهای وی بنی آدم را می آزماید. 5خداوند مرد
عادل را امتحان میکند؛ و اما از شریر و ظلم دوست، جان او نفرت می دارد. 6بر
شریر دامها و آتش و کبریت خواهد بارانید، و باد سموم حصه پیاله ایشان خواهد
بود. 7زیرا خداوند عادل است وعدالت را دوست مى دارد،
و راستان روی او را خواهند دید.
