Νεοπαγανιστικές απάτες Απάντηση στις ψευδείς συκοφαντίες τού Νεοπαγανισμού

Ενότητες: Αγία Γραφή (Αντιπαγανιστικά), Αγία Γραφή (ΟΟΔΕ) και Διωγμοί

Έκαψαν και λεηλάτησαν τα βιβλία στην Έφεσο οι Χριστιανοί;

Αυτοί που λεηλάτησαν, έκαψαν και δολοφόνησαν τους Χριστιανούς, έρχονται σήμερα να ζητήσουν και τα ρέστα. Φυσικά με διαστρεβλώσεις και ψεύδη! Λένε λοιπόν, ότι σύμφωνα με τις Πράξεις των Αποστόλων της Αγίας Γραφής, οι Χριστιανοί στην Έφεσο έκαψαν και λεηλάτησαν τα βιβλία της Εφέσου. Ας ξεσκεπάσουμε όμως και αυτό το ψέμα, και ας δούμε πώς έγιναν τα πράγματα, και τι γράφουν στην πραγματικότητα οι Πράξεις για το θέμα αυτό;

Δυστυχώς, υπάρχουν και σήμερα, ορισμένοι, οι οποίοι προσπαθούν με ψέματα και διαστρεβλώσεις να κατηγορήσουν τον Χριστιανισμό. Ορισμένοι λοιπόν παγανιστές, κατηγορούν τους Χριστιανούς πως κατέστρεψαν βιβλία της αρχαιότητας, στην Έφεσο, κατακρεουργώντας, κυριολεκτικά, σχετικά εδάφια των Πράξεων της Αγ. Γραφής. Ας δούμε όμως, τι έγινε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ:

ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ 19/ιθ:

Αρχαίο Ελληνικό Κείμενο Μετάφραση

1 ΕΓΕΝΕΤΟ δε εν τω τον Απολλώ είναι εν Κορίνθω Παύλον διελθόντα τα ανωτερικά μέρη ελθείν εις Έφεσον· και ευρών μαθητάς τινας 2 είπε προς αυτούς· ει Πνεύμα Άγιον ελάβετε πιστεύσαντες; οι δε είπον προς αυτόν· αλλ’ ουδέ ει Πνεύμα Άγιόν εστιν ηκούσαμεν. 3 είπέ τε προς αυτούς· εις τι ουν βαπτίσθητε; οι δε είπον· εις το Ιωάννου βάπτισμα. 4 είπε δε Παύλος· Ιωάννης μεν εβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, τω λαω λέγων εις τον ερχόμενον μετ’ αυτόν ίνα πιστεύσωσι, τούτ’ έστιν εις τον Ιησούν Χριστόν.

5 ακούσαντες δε εβαπτίσθησαν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού. 6 και επιθέντος αυτοίς του Παύλου τας χείρας ήλθε το Πνεύμα το Άγιον επ’ αυτούς, ελάλουν τε γλώσσαις και προεφήτευον. 7 ήσαν δε οι πάντες άνδρες ωσεί δεκαδύο. 8 Εισελθών δε εις την συναγωγήν επαρρησιάζετο επί μήνας τρεις διαλεγόμενος και πείθων τα περί της βασιλείας του Θεού.

9 ως δε τινες εσκληρύνοντο και ηπείθουν κακολογούντες την οδόν ενώπιον του πλήθους, αποστάς απ’ αυτών αφώρισε τους μαθητάς, καθ’ ημέραν διαλεγόμενος εν τη σχολή Τυράννου τινός.

10 τούτο δε εγένετο επί έτη δύο, ωστε πάντας τους κατοικούντας την Ασίαν ακούσαι τον λόγον του Κυρίου Ιησού, Ιουδαίους τε και Έλληνας.

11 Δυνάμεις τε ου τας τυχούσας εποίει ο Θεός δια των χειρών Παύλου, 12 ωστε και επί τους ασθενούντας επιφέρεσθαι από του χρωτός αυτού σουδάρια ή σιμικίνθια και απαλλάσσεσθαι απ' αυτών τας νόσους, τα τε πνεύματα τα πονηρά εξέρχεσθαι απ’ αυτών.

13 Επεχείρησαν δε τινες από των περιερχομένων Ιουδαίων εξορκιστών ονομάζειν επί τους έχοντας τα πνεύματα τα πονηρά το όνομα του Κυρίου Ιησού λέγοντες· ορκίζομεν υμάς τον Ιησούν ον ο Παύλος κηρύσσει.

14 ήσαν δε τινες υιοί Σκευά Ιουδαίου αρχιερέως επτά οι τούτο ποιούντες. 15 αποκριθέν δε το πνεύμα το πονηρόν είπε· τον Ιησούν γινώσκω και τον Παύλον επίσταμαι· υμείς δε τίνες εστέ; 16 και εφαλλόμενος επ’ αυτούς ο άνθρωπος, εν ω ην το πνεύμα το πονηρόν, και κατακυριεύσας αυτών ίσχυσε κατ’ αυτών, ωστε γυμνούς και τετραυματισμένους εκφυγείν εκ του οίκου εκείνου. 17 τούτο δε εγένετο γνωστόν πάσιν Ιουδαίοις τε και Έλλησι τοις κατοικούσι την Έφεσον, και επέπεσε φόβος επί πάντας αυτούς, και εμεγαλύνετο το όνομα του Κυρίου Ιησού·

18 πολλοί τε των πεπιστευκότων ήρχοντο εξομολογούμενοι και αναγγέλλοντες τας πράξεις αυτών. 19 ικανοί δε των τα περίεργα πραξάντων συνενέγκαντες τας βίβλους κατέκαιον ενώπιον πάντων· και συνεψήφισαν τας τιμάς αυτών και εύρον αργυρίου μυριάδας πέντε.

20 Ούτω κατά κράτος ο λόγος του Κυρίου ηύξανε και ίσχυεν.

 21 Ως δε επληρώθη ταύτα, έθετο ο Παύλος εν τω πνεύματι διελθών την Μακεδονίαν και Αχαϊαν πορεύεσθαι εις Ιερουσαλήμ, ειπών ότι μετά το γενέσθαι με εκεί δει με και Ρώμην ιδείν. 22 αποστείλας δε εις την Μακεδονίαν δύο των διακονούντων αυτώ, Τιμόθεον και Έραστον, αυτός επέσχε χρόνον εις την Ασίαν.

23 Εγένετο δε κατά τον καιρόν εκείνον τάραχος ουκ ολίγος περί της οδού. 24 Δημήτριος γαρ τις ονόματι, αργυροκόπος, ποιών ναούς αργυρούς Αρτέμιδος παρείχετο τοις τεχνίταις εργασίαν ουκ ολίγην· 25 ους συναθροίσας και τους περί τα τοιαύτα εργάτας είπεν· άνδρες, επίστασθε ότι εκ ταύτης της εργασίας η ευπορία ημών εστι, 26 και θεωρείτε και ακούετε ότι ου μόνον Εφέσου, αλλά σχεδόν πάσης της Ασίας ο Παύλος ούτος πείσας μετέστησεν ικανόν όχλον, λέγων ότι ουκ εισί θεοί οι δια χειρών γινόμενοι. 27 ου μόνον δε τούτο κινδυνεύει ημίν το μέρος εις απελεγμόν ελθείν, αλλά και το της μεγάλης θεάς Αρτέμιδος ιερόν εις ουθέν λογισθήναι, μέλλειν τε και καθαιρείσθαι την μεγαλειότητα αυτής, ην όλη η Ασία και η οικουμένη σέβεται.

28 ακούσαντες δε και γενόμενοι πλήρεις θυμού έκραζον λέγοντες· μεγάλη η Άρτεμις Εφεσίων. 29 και επλήσθη η πόλις της συγχύσεως, ωρμησάν τε ομοθυμαδόν εις το θέατρον συναρπάσαντες Γάϊον και Αρίσταρχον Μακεδόνας, συνεκδήμους Παύλου.

30 του δε Παύλου βουλομένου εισελθείν εις τον δήμον ουκ είων αυτόν οι μαθηταί. 31 τινές δε και των Ασιαρχών, όντες αυτώ φίλοι, πέμψαντες προς αυτόν παρεκάλουν μη δούναι εαυτόν εις το θέατρον. 32 άλλοι μεν ουν άλλο τι έκραζον· ην γαρ η εκκλησία συγκεχυμένη, και οι πλείους ουκ ήδεισαν τίνος ένεκεν συνεληλύθεισαν.

33 εκ δε του όχλου προεβίβασαν Αλέξανδρον, προβαλλόντων αυτόν των Ιουδαίων· ο δε Αλέξανδρος κατασείσας την χείρα ήθελεν απολογείσθαι τω δήμω. 34 επιγνόντες δε ότι Ιουδαίός εστι, φωνή εγένετο μία εκ πάντων, ως επί ωρας δύο κραζόντων· μεγάλη η Άρτεμις Εφεσίων.

35 καταστείλας δε ο γραμματεύς τον όχλον φησίν· άνδρες Εφέσιοι, τις γαρ εστιν άνθρωπος ος ου γινώσκει την Εφεσίων πόλιν νεωκόρον ούσαν της μεγάλης θεάς Αρτέμιδος και του Διοπετούς; 36 αναντιρρήτων ουν όντων τούτων δέον εστίν υμάς κατεσταλμένους υπάρχειν και μηδέν προπετές πράσσειν. 37 ηγάγετε γαρ τους άνδρας τούτους ούτε ιεροσύλους ούτε βλασφημούντας την θεάν υμών. 38 ει μεν ουν Δημήτριος και οι συν αυτώ τεχνίται έχουσι προς τινα λόγον, αγοραίοι άγονται και ανθύπατοί εισιν, εγκαλείτωσαν αλλήλοις. 39 ει δε τι περί ετέρων επιζητείτε, εν τη εννόμω εκκλησία επιλυθήσεται. 40 και γαρ κινδυνεύομεν εγκαλείσθαι στάσεως περί της σήμερον, μηδενός αιτίου υπάρχοντος περί ου δυνησόμεθα αποδούναι λόγον της συστροφής ταύτης.

41 και ταύτα ειπών απέλυσε την εκκλησίαν.

1. ΚΑΙ ενώ ο Απολλώς ήταν στην Κόρινθο, ο Παύλος, αφού πέρασε στα ανωτερικά μέρη, ήρθε στην Έφεσο· και βρίσκοντας μερικούς μαθητές, 2. είπε σ' αυτούς: Λάβατε Πνεύμα Άγιο όταν πιστέψατε; Και εκείνοι είπαν σ' αυτόν: Μα, ούτε αν υπάρχει Πνεύμα Άγιο ακούσαμε. 3. Και τους είπε: Σε τι βαπτιστήκατε, λοιπόν; Και εκείνοι είπαν: Στο βάπτισμα του Ιωάννη. 4. Και ο Παύλος είπε: Ο Ιωάννης μεν βάπτισε βάπτισμα μετάνοιας, λέγοντας στον λαό να πιστέψουν σ' εκείνον που θα ερχόταν ύστερα απ' αυτόν, δηλαδή, στον Ιησού Χριστό.


5. Και όταν το άκουσαν, βαπτίστηκαν στο όνομα του Κυρίου Ιησού. 6. Και αφού ο Παύλος έβαλε επάνω τους τα χέρια, ήρθε το Πνεύμα το Άγιο επάνω σ' αυτούς, και μιλούσαν γλώσσες και προφήτευαν. 7. Και όλοι αυτοί οι άνδρες ήσαν περίπου δώδεκα. 8. Και μπαίνοντας μέσα στη συναγωγή μιλούσε με παρρησία, συζητώντας τρεις μήνες, και πείθοντας για τα ζητήματα της βασιλείας τού Θεού.

9. Επειδή, όμως, μερικοί σκληρύνονταν και δεν πείθονταν, κακολογώντας τόν δρόμο τού Κυρίου μπροστά στο πλήθος, αφού απομακρύνθηκε απ' αυτούς, αποχώρισε τους μαθητές, συζητώντας καθημερινά στη σχολή κάποιου που λεγόταν Τύραννος.

10. Κι αυτό έγινε για δύο χρόνια· ώστε, όλοι εκείνοι που κατοικούσαν στην Ασία άκουσαν τον λόγο τού Κυρίου Ιησού, και οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες.

11. Και ο Θεός, διαμέσου τού Παύλου, έκανε μεγάλα θαύματα· 12. ώστε και επάνω στους ασθενείς φέρνονταν από το σώμα του μαντήλια ή περιζώματα, και έφευγαν απ' αυτούς οι ασθένειες, και τα πονηρά πνεύματα έβγαιναν απ' αυτούς.

 

13. Και μερικοί από τους περιερχόμενους εξορκιστές των Ιουδαίων επιχείρησαν να προφέρουν το όνομα του Κυρίου Ιησού επάνω σ' αυτούς που είχαν τα πονηρά πνεύματα, λέγοντας: Σας ορκίζουμε στον Ιησού, που ο Παύλος κηρύττει.

14. Και εκείνοι που το έκαναν αυτό ήσαν επτά γιοι κάποιου Ιουδαίου αρχιερέα, που ονομαζόταν Σκευάς. 15. Και το πονηρό πνεύμα, απαντώντας είπε: Τον Ιησού τον γνωρίζω, και τον Παύλο τον ξέρω· εσείς, όμως, ποιοι είστε; 16. Και πηδώντας επάνω τους ο άνθρωπος, στον οποίο ήταν το πονηρό πνεύμα, και αφού τους κατανίκησε, υπερίσχυσε εναντίον τους, ώστε γυμνοί και τραυματισμένοι έφυγαν από το σπίτι εκείνο. 17. Κι αυτό έγινε γνωστό σε όλους, και στους Ιουδαίους και στους Έλληνες, αυτούς που κατοικούσαν στην Έφεσο· και έπεσε φόβος επάνω σε όλους, και το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού μεγαλυνόταν.
 

18. Και έρχονταν πολλοί απ' αυτούς που πίστεψαν ομολογώντας δημόσια και φανερώνοντας τις πράξεις τους. 19. Πολλοί, μάλιστα, και από εκείνους που έκαναν μαγείες (="περιεργα πραξαντων") , φέρνοντας τα βιβλία τους, τα κατέκαιγαν μπροστά σε όλους· και απαριθμώντας την αξία τους, βρήκαν ότι ήταν ίση με 50.000 ασημένια νομίσματα.

20. Έτσι ισχυρά αύξανε και δυνάμωνε ο λόγος τού Κυρίου.

21. Και καθώς εκπληρώθηκαν αυτά, ο Παύλος έβαλε ως σκοπό στο πνεύμα του, αφού περάσει τη Μακεδονία και την Αχαϊα, να πάει στην Ιερουσαλήμ, λέγοντας ότι: Αφού πάω εκεί, πρέπει να δω και τη Ρώμη. 22. Και αφού έστειλε στη Μακεδονία δύο από εκείνους που τον υπηρετούσαν, τον Τιμόθεο και τον Έραστο, αυτός έμεινε για λίγο χρόνο στην Ασία.

23. Και κατά τον καιρό εκείνο έγινε όχι λίγη αναταραχή γι' αυτόν τον δρόμο· 24. επειδή, κάποιος αργυροποιός, με το όνομα Δημήτριος, που κατασκεύαζε ασημένιους ναούς τής Άρτεμης, προξενούσε στους τεχνίτες όχι λίγο κέρδος· 25. τους οποίους, αφού τους συγκέντρωσε, και εκείνους που εργάζονταν τα παρόμοια, είπε: Άνδρες, ξέρετε ότι απ' αυτή την εργασία προέρχεται η ευπορία μας· 26. και βλέπετε κι ακούτε, ότι αυτός ο Παύλος έπεισε και μετέβαλε πολύν λαό, όχι μονάχα τής Εφέσου, αλλά σχεδόν ολόκληρης της Ασίας, λέγοντας ότι δεν είναι θεοί αυτοί που κατασκευάζονται με τα χέρια. 27. Και όχι μονάχα η τέχνη μας κινδυνεύει να εξουθενωθεί, αλλά και το ιερό τής μεγάλης θεάς Άρτεμης να θεωρηθεί ως τίποτε, και πρόκειται μάλιστα να καταστραφεί η μεγαλειότητά της, που τη σέβεται ολόκληρη η Ασία και η οικουμένη.
 

28. Όταν δε τα άκουσαν αυτά, και γέμισαν από θυμό, έκραζαν λέγοντας: Μεγάλη η Άρτεμη των Εφεσίων. 29. Και ολόκληρη η πόλη γέμισε από αναταραχή· και όρμησαν με μια γνώμη στο θέατρο, αφού άρπαξαν μαζί τον Γάιο και τον Αρίσταρχο, τους Μακεδόνες, συνοδοιπόρους τού Παύλου.

 

30. Και ενώ ο Παύλος ήθελε να μπει μέσα στον δήμο, οι μαθητές δεν τον άφηναν. 31. Μερικοί, μάλιστα, από τους Ασιάρχες, που ήσαν φίλοι του, έστειλαν σ' αυτόν, και τον παρακαλούσαν να μη εκθέσει τον εαυτό του στο θέατρο. 32. Άλλοι μεν, λοιπόν, έκραζαν κάτι άλλο και άλλοι άλλο· επειδή, η σύναξη ήταν συγκεχυμένη, και οι περισσότεροι δεν ήξεραν για ποιον λόγο συγκεντρώθηκαν.

33. Από δε το πλήθος έβαλαν μπροστά τον Αλέξανδρο για να μιλήσει, επειδή τον πρόβαλαν οι Ιουδαίοι· και ο Αλέξανδρος, αφού έσεισε το χέρι, ήθελε να απολογηθεί στον δήμο. 34. Όταν, όμως, γνώρισαν ότι είναι Ιουδαίος, έγινε μια φωνή, από όλους εκείνους που έκραζαν, μέχρι δύο ώρες: Μεγάλη η Άρτεμη των Εφεσίων.

 

35. Ο δε Γραμματέας, όταν καθησύχασε το πλήθος, λέει: Άνδρες Εφέσιοι, και ποιος άνθρωπος είναι που δεν γνωρίζει ότι η πόλη των Εφεσίων είναι λάτρισσα της μεγάλης θεάς Άρτεμης, και του Διοπετούς αγάλματος; 36. Επειδή, λοιπόν, αυτά είναι αναντίρρητα, εσείς πρέπει να ησυχάζετε, και να μη κάνετε τίποτε το απερίσκεπτο. 37. Δεδομένου ότι, φέρατε αυτούς τούς άνδρες, που ούτε ιερόσυλοι είναι ούτε τη θεά σας κακολογούν. 38. Αν μεν, λοιπόν, ο Δημήτριος και οι συντεχνίτες του έχουν μια διαφορά με κάποιον, υπάρχουν ημέρες δικάσιμες, και υπάρχουν ανθύπατοι· ας καταγγείλουν ο ένας τον άλλον. 39. Αν, όμως, ζητάτε κάτι για άλλα πράγματα, κατά τη νόμιμη συνέλευση θα επιλυθεί. 40. Επειδή, για τη σημερινή αναταραχή, κινδυνεύουμε να κατηγορηθούμε ως στασιαστές, χωρίς να υπάρχει καμιά αιτία, με την οποία θα μπορέσουμε να δικαιολογήσουμε τούτο τον θόρυβο.

41. Και όταν τα είπε αυτά, απέλυσε τη συνέλευση.

 

Βλέπουμε λοιπόν τα εξής:

 

1) Τα βιβλία ήταν απλά βιβλία ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑΣ, τα οποία έκαιγαν ΟΙ ΙΔΙΟΙ οι ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι γινόντουσαν Χριστιανοί. Καμία καταστροφή βιβλιοθήκης εδώ. Δεν αναφέρεται πουθενά κάτι τέτοιο, απλά ορισμένοι λασπολογούν, τιποτε παραπάνω. Το ζήτημα είναι ανάλογο, σαν να κατηγορήσουν οι Παγανιστές μετά από 500 χρόνια τους σημερινούς Χριστιανούς ότι έκαψαν βιβλιοθήκες, επειδή... πέταξαν στα σκουπίδια ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ βιβλία με Αστρολογία, με μαγεία και Ζωδιακές προβλέψεις!

 

2) Το πρόβλημα όσων προσπάθησαν να αντιτεθούν στους αποστόλους, ήταν το χρήμα! Λόγω του ότι θα έχαναν χρήματα, ήθελαν να ξεφορτωθούν τους αποστόλους. Όχι επειδή αγαπούσαν την "θεά". Οι απόστολοι τους "χάλαγαν το μαγαζί" θα λέγαμε σήμερα. Και πως να μην τους το χαλούν, αφού, τόσοι και τόσοι γινόντουσαν (μόνοι τους και ελεύθερα) Χριστιανοί;

 

3) Είναι σαφέστατα τα λόγια του Γραμματέως τους Εφέσου, ότι οι απόστολοι, "ούτε ιερόσυλοι είναι ούτε τη θεά κακολογούν". Καμία σχέση λοιπόν με δήθεν διωγμούς και καψίματα βιβλίων, όπως ψευδώς συκοφαντούν οι Νεοπαγανιστές τους Χριστιανούς της Εφέσου.

 

Συμπέρασμα: Καλό θα ήταν, να μην πιστεύουμε οτιδήποτε βλέπουμε γραμμένο, (κυρίως από Νεοπαγανιστές), διότι ορισμένοι πολύ θέλουν να υπονομεύσουν την πραγματική ιστορία λόγω συμφερόντων (σήμερα όχι για να πουλούν τα είδωλά τους, αλλά για να πουλούν τα αρχαιόπληκτα περιοδικά και βιβλία τους...)

Θωμάς Δρίτσας

Δημιουργία αρχείου: 6-6-2005.

Τελευταία ενημέρωση: 6-6-2005.

ΕΠΑΝΩ