Παγανιστικές Απάτες

Νεοπαγανιστικές απάτες	Απάντηση στις ψευδείς συκοφαντίες του Νεοπαγανισμού

Ο Τρύφων Ολύμπιος στο "Έλλην ή Ποίμνιο" ισχυρίζεται ότι μετά τον εκχριστιανισμό του ο Ελληνισμός παρήγαγε μόνο συναξάρια. Η πραγματικότητα όμως βοά για το αντίθετο. Ας δούμε προσεκτικότερα άλλη μια παραπληροφόρηση από τους Νεοπαγανιστές, την οποία επιχειρεί δυστυχώς ένας άνθρωπος που διαφημίζεται ως Πανεπιστημιακός. Αλλοίμονο στην Ελληνική εκπαίδευση!

Η πραγματικότητα βοά για το αντίθετο. Δεν είναι ακριβώς συναξάρια τα εξαιρετικά κοσμικά επιγράμματα και ποιήματα του Γρηγόριου Νανζιανζηνού ούτε του Συνέσιου ούτε του Χριστόδωρου Κοπτίτη ούτε του Αγαθία ούτε του Παύλου Σιλεντιάριου ούτε του Μακεδόνιου Υπάτιου ούτε του Λέοντα Φιλοσόφου ούτε του Ιωάννη Γεωμέτρη ούτε του Χριστόφορου Μυτιληναίου ούτε του Ιωάννη Μαυρόποδα ούτε του Μιχαήλ Γλυκά ούτε οι Χιλιάδες, του Ιωάννη Τζέτζη, ούτε ο Θρήνος των Αθηνών, του Μιχαήλ Χωνιάτη, ούτε του Χούμνου ούτε του Κεφαλά ούτε του Κωνσταντίνου Ρόδιου, ούτε το Εις τον έρωταν, του Μάρκου Άγγελου, ούτε τα ποιήματα του Μανουήλ Φιλή ούτε τα επικά ποιήματα Αβαρικός πόλεμος, Ηρακλειάδα καθώς και το Εις την Εξαήμερον, του Γεώργιου Πισίδη, όπως δεν είναι συναξάρια τα δεκάδες επιγράμματα προς τους αρματοδρόμους του Ιπποδρόμου ούτε το, ανώνυμου, Διήγησις ωραιοτάτη του θαυμαστού εκείνου του λεγομένου Βελισσαρίου, ούτε το επικό Άσμα του Αρμούρη ούτε τα ερωτικά ποιήματα Αχιλληΐς, Καλλίμαχος και Χρυσορρόη, Βέλθανδρος και Χρυσάντζα, Φλώριος και Πλάτζια-Φλώρα, Ιμπέριος και Μαργαρώνα, ούτε η Γαδάρου, λύκου και αλουπούς διήγησις ωραία ούτε τα Πτωχοπροδρομικά, του Προδρόμου, ούτε η Διήγησης του υπερτίμου κρασοπατέρος Πέτρου του Ζυφομούστου ούτε η Ακολουθία του ανοσίου σπανού του τραγογένη.

Δεν είναι «συναξάρια» τα μυθιστορήματα Τα κατ' Αρίστανδρον κα Καλλιθέαν, του Μανασσή, ούτε το Τα κατά Ροδάνθην και Δοσικλέα, του Θεόδωρου Προδρόμου, ούτε το Τα κατ' Ισμήνην και Υσθμηνίαν, του Ευστάθιου Μακρεμβολίτη.

Δεν είναι «συναξάρια» οι ιστοριογραφίες του Προκόπιου, του Κεδρηνού, του Ζωναρά, του Αγαθία, του Ψελλού, της Άννας Κομνηνής, του Ν. Χωνιάτη, του Νικηφόρου Γρηγορά, του Μ. Δούκα.

Δεν είναι «συναξάρια» το Περί της ανθρώπου κατασκευής του ιατρού Θεόφιλου, η δωδεκάτομη Παθολογία του εκ Τράλλεων Αλεξάνδρου (ο Αλέξανδρος είναι ο πρώτος που χορήγησε σίδηρο ως εσωτερικό φάρμακο), η Ιατρική εγκυκλοπαίδεια του Θεόφιλου Νόννου, το Περί ανατομικής του ανθρώπου του μοναχού Μελέτιου, το Υπόμνημα του Παύλου Αιγινήτη, η Σύνοψις ιατρική του Λέοντα Μαθηματικού, το Δυναμικό του Νικόλαου Μυρεψού, το οποίο περιλαμβάνει 2656 φαρμακευτικές συνταγές κι ως τον 15ο αι. αποτελούσε το επίσημο φαρμακολογικό σύγγραμμα της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου του Παρισίου, η Ιατρική μέθοδος, η Θεραπευτική μέθοδος και το Περί ούρων του Ιωάννη Ακτουάριου, τα Ιατρικά εκκαίδεκα, του Αέτιου, 16 τόμων, εκ των οποίων ο 7ος αφορά την οφθαλμολογία (φάρμακα και επεμβάσεις), η Σύνοψη της Ιατρικής των Νικήτα και Λέοντα, που αναφέρεται σε χειρουργικά θέματα και εργαλεία.

Δεν είναι συναξάρι τα Γεωπονικά, 26 τόμων, του Βάσσου Κασσιανού, όπου για πρώτη φορά στην ιστορία περιγράφεται η χρήση χημικού λιπάσματος.

Δεν είναι «συναξάρια» η εξάτομη Λογιστική, του Βαρλαάμ, ούτε η μνημειώδης Αστρονομική βίβλος, του Θεόδωρου Μελιτηνιώτου, ούτε τα Αρμονικά, του Βρυενού, ούτε η Στοιχείωσις Αστρονομική, του Θεόδωρου Μετοχίτη, ούτε τα Περί κατασκευής κοίλων κατόπτρων και το Περί παραδόξων μηχανημάτων, του Ανθέμιου, ούτε το Περί της μαθηματικής τέχνης, του Στέφανου Αλεξανδρέα, ούτε το Περί αριθμών, του Μ. Ψελλού, ούτε το Σχόλιον στα ψηφία κατ' Ινδούς, του Νεόφυτου Μοναχού, ούτε η περίφημη Τετράβιβλος, 500 σελίδων, του Παχυμέρη, ούτε τα Σχόλια εις τον Πτολεμαίων και τον Ευκλείδην, το Περί ευρέσεως των τετραγωνικών πλευρών των μη ρητών τετραγώνων αριθμών, το Μέθοδος κατασκευής αστρολαβικού οργάνου, του μοναχού Ισαάκ Αργυρού, ούτε η Παράδοσις σύντομος και σαφεστάτη της ψηφοφορικής επιστήμης, του Νικόλαου Αρτάβασδου, η οποία ασχολείται με τα κλάσματα και τους δεκαδικούς αριθμούς, ούτε η Παράδοσις εις την εύρεσιν των τετραγώνων αριθμών, του Μιχαήλ Μοσχόπουλου.

Δεν είναι συναξάρια οι ανθολογίες, όπως η Μυριόβιβλος, ποιητικές συλλογές, όπως η Παλατινή ανθολογία, λεξικά, όπως η Σούδα. Δεν είναι συναξάρια τα νομικά συγγράμματα του Ξιφιλνού, του Ατταλειάτου, του Αρμενόπουλου, οι νομοθεσίες των Ισαύρων και των Μακεδόνων Αυτοκρατόρων.

Δεν είναι συναξάρι το Στρατηγικόν, του Κεκαυμένου.

Δεν είναι συναξάρια το γεωγραφικό έργο του Γεώργιου του Κύπριου ούτε η ζωολογική πραγματεία Περί τετραπόδων θηρίων των Ινδιών, του Τιμόθεου Γαζαίου, ούτε η Περί ζώων επιτομή, του Αριστοφάνη του Βυζάντιου, ούτε τα Περί της των ιεράκων ανατροφής και θεραπείας, Κυνοσόφιον και Ορνεοσόφιον, του πτηνολόγου και ιατρού Δημήτριου Πεπαγωμένου, ούτε τα Υπόμνημα εις την μεγάλην του Πτολεμαίου σύνταξιν και το Περί κατασκευής σφαίρας του Αράτου, του Αυτοκράτορα Ηράκλειου, ούτε τα Πολιορκητικά και το Περί γεωδαισίας, του Ήρωνα του Βυζαντίνου, ούτε η Σύνοψις φυσικής, το Σύνταγμα κατά στοιχείον περί τροφών δυνάμεων, το Περί Φουκάς (=ζύθου), του Συμεών Σηθ, ούτε τα αστρονομικά έργα Περί μεγάλου ενιαυτού και Περί της κινήσεως του χρόνου, ούτε η Διδασκαλία Παντοδαπή, του Ψελλού, που περιέχει θέματα αστρονομίας, μετεωρολογίας, βοτανικής, φυσικής, ούτε το Περί της αστρολάβου χρήσεως, του Ιωάννη Καματερού, ούτε η Επιτομή φυσικής, του Βλεμμύδη, ούτε το Περί φυσικής κοινωνίας, του Αυτοκράτορα Θεόδωρου Β΄ Λάσκαρη, ούτε το Περί της ηλίου εκλείψεως, του Μανουήλ Ολόβολου, ούτε τα Περί ζώων ιδιότητος και Περί φυτών, του Μανουήλ Φιλή. (Θα προστεθούν κι άλλοι τίτλοι βυζαντινών συγγραμμάτων μελλοντικά).

Γ. Τ.

Μήπως θα έπρεπε να γράψουν οι Βυζαντινοί και κανένα Συναξάρι;

Παρατηρούμε για μια φορά ακόμα, το πόσο παραπλανούν οι Νεοπαγανιστές την πραγματικότητα, εργαζόμενοι κατά της Ελληνικής Ιστορίας, όπως αυτή μεγαλούργησε στο Βυζάντιο, και εξυπηρετώντας έτσι τα συμφέροντα των ξένων δασκάλων τους. Και με θλίψη αντιλαμβανόμαστε την γνωσιολογική ανεπάρκεια ακόμα και των Πανεπιστημιακών Νεοπαγανιστών, που μεταφέρουν στον 21ο αιώνα το σκοταδισμό του πολυθεϊσμού.