Στην κηδεία τού Πάπα Φραγκίσκου ακούσθηκε μια ομάδα ρασοφορεμένων να ψάλλουν στην ελληνική γλώσσα το «Χριστός Ανέστη», πράγμα που έκανε εντύπωση σε πολλούς δημοσιογράφους, οι οποίοι εκαυχώντο γιατί σε όλο τον κόσμο που παρακολουθούσε την κηδεία ακούστηκε η Ελληνική γλώσσα με την συγκεκριμένη ψαλμωδία. Το θεώρησαν αυτό πολύ τιμητικό. Δεν ήξεραν όμως ότι αυτοί ήταν Λατίνοι Ουνίτες, τους οποίους έχει το Βατικανό στους κόλπους του και οι οποίοι δραστηριοποιούνται σε πολλές ορθόδοξες χώρες, σε βάρος τών Ορθοδόξων Χριστιανών.

Η λέξη Ουνία προέρχεται από την Πολωνολατινική λέξη Unia που σημαίνει ένωση, και είναι ένας εσωτερικός τρόπος ενώσεως μεταξύ Ορθοδόξων και Λατίνων, ανεξάρτητα από δογματικές διαφορές. Αρχή τής Ουνίας θεωρείται η Σύνοδος τού Λατερανού το 1215, κατά την οποία ο Πάπας επέτρεψε στην Ορθόδοξη Ανατολή να κρατήσουν τα εκκλησιαστικά τους έθιμα, αλλά να μνημονεύουν τον Πάπα στις ακολουθίες και έτσι να έχουν κοινωνία με τους Λατίνους.

Με Παπική Bούλα τού Πάπα Ιννοκέντιου Δ΄, το 1254, η Ουνία επετράπη στους ανατολικούς λαούς. Είναι ένα ενωτικό σύστημα, ένας «δούρειος ίππος για την ένωση τών Εκκλησιών», πέρα από τον διάλογο για την επίλυση τών δογματικών διαφορών. Στην πράξη άρχισε να εφαρμόζεται με την Σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας το 1438-39. Αυτό το ενωτικό σύστημα παραπλανά πολλούς Ορθοδόξους, διότι λειτουργεί στην καρδιά τών Ορθοδόξων λαών, έχουν Βυζαντινούς Ναούς, οι Κληρικοί ενδύονται με άμφια τών Ορθοδόξων, η θεία Λειτουργία και οι ακολουθίες γίνονται με τον ίδιο τρόπο με τους Ορθοδόξους, μόνο μνημονεύουν τον Πάπα και ακολουθούν την διδασκαλία τών Λατίνων, τού Βατικανού. Ο Βαρλαάμ ήταν ένας Ουνίτης μοναχός που παρουσιαζόταν ως Ορθόδοξος, αλλά είχε προσλάβει και ακολουθήσει τον σχολαστικισμό που είναι η σκληρή δογματική διδασκαλία τού «Ρωμαιοκαθολικισμού».

Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, που αγωνίσθηκε στην Φερράρα-Φλωρεντία και δεν υπέγραψε την ψευδοένωση, σε επιστολή του αναφερόμενος σε Ορθοδόξους που δέχονται τα δόγματα τών Λατίνων, παραμένοντας στην Ορθόδοξη Εκκλησία τους ονομάζει «Γραικολατίνους» «Λατινόφρονες», «μιξόθηρες άνθρωποι κατά τους εν μύθοις ιπποκενταύρους». Και μάλιστα γράφει «φευκτέον αυτούς, ως φεύγει τις από όφεως, ως αυτούς εκείνους, ή κακείνων πολλών δήπου χείρονας, τους Χριστοκαπήλους και Χριστεμπόρους». Μάλιστα συνιστά «φεύγετε ουν αυτούς, αδελφοί, και την προς αυτούς κοινωνίαν», γιατί είναι «ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι ως απόστολοι Χριστού».

Επομένως, αυτοί που έψαλαν το «Χριστός Ανέστη» στην ελληνική γλώσσα κατά την κηδεία τού Πάπα Φραγκίσκου ήταν Ουνίτες, οι οποίοι έχουν όλα τα ορθόδοξα τυπικά, αλλά ανήκουν στο Βατικανό και παραπλανούν τους αφελείς Ορθοδόξους ή όσους έχουν άγνοια τών θεολογικών και εκκλησιαστικών πραγμάτων. Πέρα από αυτούς τους Ουνίτες τους οποίους αποδέχεται το Βατικανό, σήμερα υπάρχουν και άλλοι ιδιόμορφοι Ουνίτες που ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι Ορθόδοξοι θεολόγοι και Κληρικοί, δηλαδή δεν ανήκουν στο Βατικανό, αλλά διαπνέονται από την σχολαστική και νεοσχολαστική θεολογία και διαφοροποιούνται από τις αποφάσεις τών Οικουμενικών Συνόδων.

Αυτοί διδάσκουν και συμπεριφέρονται ως Ορθόδοξοι, θεωρούνται μέλη τής Εκκλησίας, αλλά είναι λατινόφρονες, σχολαστικίζοντες, είναι «Ορθόδοξοι Ουνίτες», που νομίζουν ότι δεν υπάρχουν θεολογικές διαφορές μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας και Βατικανού. Αυτοί όχι μόνον είναι αγράμματοι θεολογικά, αλλά είναι και επικίνδυνοι για την Εκκλησία!